________________
आचारांग-मूळ तथा भाषान्तर. जीवियं पुढो पियं इह मेगेसिं माणवाणं खेत्तवत्थुममाया माणाणं । [८७]
आरतं, विरत्तं, मणिकुंडलं, सहहिरण्णेण इत्थियाओ परिगिज्झ तत्येव रत्ता । (८८)
। “ण इत्थं तपो वा, दमो वा, णियमोवा, दिस्सति ” संपुण्णं बाले जीविउकामे लालप्पमाणे मुढे विप्परियास-मुवेति । (८९)
इणमेव णावकंखंति, जे जणा धुवचारिणो; जातीमरणं परिन्नाय चरे संकमणे दढे । (९०)
णत्थि कालस्सणागमो । (९१)
सव्वे पाणा पियाउया, सुहसाया, दुक्खपडिकूला, अप्पियवहा, पियजीविणो, जीविउ कामा । (९२)
सव्वेसिं जीवियं पियं । [९३]
क्षेत्र तथा वस्तुमा ममत्वान् दरेक प्राणिने जीवबुं घणुं प्रिय लागे छे. (८७)
[तेवा वाळजीवो] रंगवेरंगी वस्त्र, मणि, आभरण, हिरण्य, अने स्वीओ पामीने तेमांज आसक्त थइ रहे छे. (८८)
एवा संपूर्ण वाळ अने मूढ वनेला जीवो विपर्यास पामीने निर्भयपणे जीववा चहाता थका आ रीते वके छे के, “ आ जगतमा यम के नियमकशा कामना नथी." [८९]
पण जे पुरुषो आचारवंत छे तेओ तेम जीववा नथी चहाता. तेओ तो जन्म मरण थता जाणी संयम पाळवामां ज उज्माल रहे छे, [९०]
मोतनो कंइ भरोसो नथी. (९१)
वधा जीवो लांची आवरदाने तथा सुखने चाहे छे, अने जीववा मागे •छे मरण अने दुःख वधाने अप्रिय लागे छे. [९२]
जीवg वधाने प्रिय लागे छे. (९३)
