________________
[१७६]
आचारांग-मूळ तथा भाषान्तर. ग्गपिंडं उक्खिप्पमाणं पेहाए, अग्गपिंडं णिक्विपमाणं पहाए, अग्गपिंडं हीरमाणं हाए, अग्गपिंडं परिभाइज्जमाणं पेहाए, अग्गपिंडं परिभुज्जमाणं पेहाए, अग्गपिंडं परिवेजमाणं पेहाए, पुरा असिणाति वा, अवहाराति वा पुरा' जत्थन्ने समण-माहण-अतिहि-किवण वणीमगा खर्चा खट्टुं १ उवसंकमंति, से हंता अहमवि खलु उबसंकमामि, माइट्टाणं संफासे णो एवं करेज्जा । (५६७) .
से भिक्खू वा (२) जाव समाणे अंतरा से वप्पाणि वा, फलिहाणि २ वा, पागाराणि वा, तोरणाणि वा, अग्गलाणि वा, अग्गलपासगाणि वा सति परक्कमे संजयामेव परक्कमेजा, णो उज्जुयं गच्छेज्जा । केवली बूया आयाण-मेयं. " । (५६८)
से तत्थ परकमेमाणे पयलेज वा पवडेज्ज वा। से तत्थ पयलेमाणे वा पवडेमाणे वातत्स्थ से काये उच्चारेण वा, पासवणेण वा खेलेण वा, सिंघाणेण वा, वंतेण वा, पितण वा, पूएण वा, सुक्केण वा सोगिएण वा, उ,
१ त्वरित त्वरितं २ परिखाः देवताने चडाववामाटे कहाडेला अग्रापंडनामे आहारने, काहाडती वेळा, नाखती वेळा, लइ जता वेळा, वेहेंचती वेळा, खाती वेळा, के देवालयनी चामेर उछाळती वेळा घणाएक श्रमण-ब्राह्मणादिक भिक्षुओ पूर्वे घणी वखते ते आहार खाधेला अने मेळवेलो होवाथी फरी तेनामाटे त्यां जतारळा ऊतावळा दोडया जाय छे. तेमने देखीने मुनि विचारे के हुँ पण त्यां जाऊं तो ते दोपपात्र थायछे. माटे मुनिए तेम न करवू. (५६७)
मुनिए गृहस्थने त्यां भिक्षा लेवा जतां वचगाले गढ, खाइ, कोट, तोरण, के आगळीओ आडी आवे तो ते रस्ते नजितां वीज रस्ते सुनिए त्यां जबुं. कारणके ते रस्ते जतां केवळज्ञानिओ जाखम भरेखें गणेछे. [५६८]
जे माटे ते र ते चालतां कदाच मुनि त्यां लथडी जाय के पडी पण जाय अने तेम थता तेनुं शरीर, विष्टा मुत्र, श्लेष्म, थूक, वमन, पित्त, परु, वीर्य, के लोहीथी खराव पण थाय [हवे कदाच बीजो मार्ग न होवाधी मुनिए तेज रस्ते जतां]
