________________
{१४२]
आचारांग-मूळ तथा भाषान्तर. आवेखणी--समार-पवासु', पणियसालासु ४एगदा वासो; अदुवा पलियटाणेसु पलालजे.सु एगदावासो ।२। [४८५] आगंतारे आरामा गारे णगरे वि एगदा वासो; सुसाणे सुण्णगारे वा, रुक्खमूले वि एगदा वासो.।३। [१८६] एतेहिं मुणी सयणेहिं, समणे आसीं पतरस वासे; राई दियंपि जयमाणे, अप्पमत्ते समाहिए झाति ।। [४८७] णिदंपि णो पगामाए, सेवइ य भगवं उट्टाए, जग्गावती य अप्पाणं, इसिंसति । य अपडिने ||४८८)
-
१ शून्यं गृहं । कुडयाद्याकृति २ पानीयशाळा. ३ पण्यशालाषु हट्टेषु ४ अयस्कारकुड्यादिषु ५ मंचोपरिव्यवस्थितेषु तदध; ७ प्रकर्पण त्रयोदशं वर्ष यावत् ८ शेते।
कोइ वरखते भगवान निर्जन झूपढाओमा; झुपडीओमां, पाणी पीवा माटे करेला परवामां के हाटामा रहेता तो कोइ वखते लुहार विगैरेनी कोडोमां अथवा घासनी गंजीओयाँ नीचे रहेता. [४८५]
कोइ वखते परामां, वागमांना घरोमां के शहरमा रहेता तो कोइ वरवते मशाण, सुनां घर के झडनी तलेटीमा रहेतां. [४८६]
ए रीते एवा स्थळोमा रहेतां थकां ते श्रमण मुनि प्रमाद परिहार करी समाधिमां लीन थइ बरोबर तेरमा वर्ष लगी पवित्र ध्यान ध्याता रह्या. (४८७) ।
दीक्षा लइने भगवान बांय पण वधु निद्रा लेता नहि.१ अने हमेशां पोताने जगावता रह्या. क्यांक जरा सूता तो पण त्यां निद्रा करवानी इच्छा नहि करता. [४८८
१ फक्त वार मां अस्थिकग्राम (वढचाण) पामे काउसग्मा रह्या इता ते वखते एक मुहुर्त मात्र निद्रा लीधी हती एम टीकाकार जणावे छे..