________________
[१२२]
आचारांग-मूळ तथा भाषान्तर. करणाए । (४२७)
आहट्ट परिन्न, आणखेस्सामि, आहडं च सातिज्जिस्सामि (१) आहट्ट परिन्नं, आणक्खेस्सामि, आहडं च णो सातिजिस्सामि (२) आहट्ट परिन्नं, णो आणक्खेस्सामि, आहडं च सातिज्जिस्सामि (३) आहट्ट परिणं णो आणखेस्सामि, आहडं च णो सातिन्जिस्सामि (४) एवं से अहाकिहिय मेव धम्मं समहिजाणमाणे संते विरते सुसमाहितलेसे । तत्थवि तरस कालपरियाए । से तत्थ विअंतिकारए । इच्चेतं विमोहायतणं हितं सुहं खमं णिस्सेयसं आणुगामियं-ति बेमि । (४२८)
१ करणाय-तदुपकाराय ( स भिक्षुः प्रकल्पं पालयन् भक्तपरिज्ञया प्रामानपि जह्यात् नपुनः प्रकल्प खंडयोदिति शेष) २ परिज्ञां ३ अन्वेषयिष्यामि.
तवा मुनिए ए पोतानो आचार पाळतां भक्तपरिज्ञा नामना मरणे करीने प्राण जवा देवा पण आचार खंडवो नहि.] [४२७]
चउभंगी] ई वीजाने माटे लावीश, वीजानुं लाव्यु पण खाइश. [१] हुँ वीजा माटे लावीश पण वीजा, लाव्यु नहि खाउं [२] हुं वीजा माटे नहि लावीश, पण वीजाए आगलं खाइश. [३] हुं वीजा माटे पण नहि लावीश, वीजानुं लाव्युं पण नहि खाइश. [४] आ रीते जेम प्रतिज्ञा लीधी हाये तेमज कह्या मुजव धर्मने पाळता थको संकट पडतां शांत अने विरत वनी सारी ले. श्याओ धरतो थको मुनि (अणसण करे) पण प्रतिज्ञा-भंग न करे. तेम करतां पण तेनो काळपर्याय १ छे. ते मुनि त्यां कर्मसयनो करनार छे, ए रीते ए विभाही पुरुषानुं स्थान छ, हितकर्ता छे, सुख कता छ, वाजवी छे, कर्म खपावनार छे अने एनुं सुकृत भवांतरे पण चाल छे, [४२८]
कालण्याय पटले चार वर्पत्ती मैलेवनायी शरीर घसी अणसण करवं ते.
