________________
[20]
आचारांग - मूळ तथा भाषान्तर.
"
जमिणं विप्पाडवन्नां " मामगं धम्मं ” पन्नवेमाणा, एत्थवि जाणह - अम्हा । एवं तेसिं णो सुअक्खाए सुपन्नते धम्मे भवति, से जहेतं भगवया पत्रेोदतं आसुपण्णण जाणया पासया । अदुवा गुत्ती वउगोयरस्स - तिबेमि । [३९७]
सव्वत्थ समयं पावं । तमेव उवतिकम्म' । एस महं विवेगे वियाहिते । [३९८ ]
गामे अदुवा रणे, णेण गामे णेव रणे, धम्म- मायाणह पवे -- दितं माहणेण मईमया (६९९)
जामा तिण्णि उदाहया, जेसु इसे आरिया संबुज्झमाणा' समु द्विया । ( ४०० )
१ व्यवस्थितोहमितिशेषः २ व्रतविशेषाः
एते जे पोतपोतन धर्म वतावता रहे छे तेमने माटे उत्तर आपवाने एटलुं जाणवुं बस छे के “तमारुं बोलवं अकस्मात् [ हेतुविनानुं ] छे." ए रीते ते एकांत वादिओनो धर्म शिघ्र बुद्धिशाळी सर्वज्ञ सर्वदर्शी भगवान वीर प्रभुन कहेला धर्मना मुजब खरेखर रीते कहेलो के जणावेलो सिद्ध थतो नथी. ( माटे समर्थ मुनिए परवादीओने बादमां जीतीने यथार्थ उत्तरो देवा ) असमर्थ सुनिए मौन रहे. [३९७ ]
- ( परवादिओने शरुआतमां सुनिए कहे के ) वधायामां पाप रहेतुं छे, ૨ डुं तेने छोडा वर्त्तछं, ए मा विवेक जाणवो, [१९८]
बुद्धिशाळी ४ महान वीर प्रभुए क छे के ( विवेक होय तो ) गाममां रहेतां पण धर्म छे अने अटवीमा रहेता पण धर्म छे. [ विवेक होय तो ] गाममां रहेत पण धर्म नधी अने अटवीमां रहेता पण धर्म नथी. [३९९] .
[ वळी ते भगवाने] त्रण याम [ महाव्रत ] बतान्या छे; जेओमां आ आ य प्रतिबोध पामीने तैयार थया छे. [४०० ].
१. सदा उपयोगवंत. २ कारणके वथाओ पाप करे छे. ३ मुकाबला-तफावत Distinction ४. केवल ज्ञानवान् ५ काइने होम " एवं बोलनार.