________________
[१०८
भाचारांग-मूळ तथा भाषान्तर. विमोक्षाख्य-मष्टम मध्ययनम्,
(प्रथम उदेशः) से बेमि समणुन्नस्स वा असमणुन्नरस वा असणं वा पाणं वा खाइमं वा साइमं वा वत्थं वा पहिग्गहं वा पायपुंछणं वा णो पाएज्जा णो निमंतेज्जा णो कुज्जा वेयावडियं परं आढायसाणेत्ति बेमि । (३९४)
“धुयं चेतं जाणेज्जा असणं वा जाव पापपुंछणं वा लभिया, णो लभिया, भुजिया, णो भुंजीया, पंथं वियत्तुणवि उकम्म." विभत्तं धम्म झोसेमाणे समेमाणे वलेमाणे पाएज्जावा णिमंतेज्जावा कुज्जा वेया
अध्ययन आठमुं.
विमोक्ष.
पहेलो उद्देश.
(कुशील परित्याग.) हुँ कहुं छं के मुनिए रुडा वेपवाला ? अथवा नरसा वेपवाला २ असंयतिने अतिशय आदरवंत थइने * अशन, पान, खादिम, स्वादिम, वस्त्र, पात्र, कंबळ, अने पादपुंच्छन 3 आपां नहि, आपवा माटे निमंत्रण कर नहि, अने तेमर्नु वैयावृत्त्य४ क नहि. [३९४] ।
ते असंयतिओ कहे के “ हे मुनिओ तमे नकी करी मानो के तमने अशनादि मळ्युं होय अथवा न मळ्युं होय, तमे ते खाई होय अथवा न खाई होय, तो पण तमारे अमारे त्यां आव. कदि आडो मार्ग होय अथवा वच्चमां कंड
? स्वमती-पासत्या प्रमुख. २ परमती-शाक्यादि. ३ रजोहरण, ४ चाकरी * भन्न, पाणी, मेवो, मीराइ-आ अर्थ हरेक ठेकाणे समजी सेवो.
