________________
• 172 :
Jinabhadra Gani's [The third टीका-यत् स्वविषयमात्रनियतं जन्मानन्तरहतं च प्रमात विज्ञानं, तत्कथं सुबहुविज्ञानविषयगतान् क्षणभंग-निरात्मकत्व-सुखि-दुःखितादीन् धर्मान् ज्ञास्यति ? न कथञ्चिदित्यर्थः ॥ १२७ (१६७५) ॥
· D.C.-Pramātri jñāna (authentic knowledge ) is restricted to its own self and scope. It is destroyed immediately after its own production. So, it could never understand a number of attributes e. g. transitoriness, subjectivity, and sense of happiness, misery etc., related to the visaya (subject) of vijñāna. गिव्हिज्ज सबभंगं जइ य मई सविषयाणुमाणाओ। तं पि न जओऽणुमाणं जुत्तं सत्ताइसिद्धीओ ॥१२८॥ (१६७६) Ginhijja savvabhargam jai ya maî savişayāņumāņão 1 Tam pi na jao’ņumāņam juttam sattāisiddhîo ii 128 11 (1676 ) [गृह्णीयात् सर्वभङ्गं यदि च मतिः स्वविषयानुमानात् ।
तदपि न यतोऽनुमानं युक्तं सत्तादिसिद्धौ ॥ १२८ ॥ (१६७६ ) Gșihộiyāt sarvabhangam yadi ca matiḥ svavisayanumānāt i Tadapi na yato'numānam yuktam sattadisiddhau ॥ 128 ॥ ( 1676)]
___Trans.–128 Again, it is not even proper to believe that vijñana apprehends indurability of all (objects) by means of anumāna from its own self and scope. Because, anumāna is proper only with regard to the establishment of existence etc. ( 1676).
टीका-यदि च परस्यैवंभूता मतिः स्याद् यदुत-एकमपि-एकालम्बनमपि क्षणिकमपि च प्रमात विज्ञानं सर्ववस्तु गतक्षणभङ्गं गृह्णीयात् । कुतः ? इत्याह-स्वविषयानुमानात् । एतदुक्तं भवति-यस्मादयमस्मद्विषयः क्षणिकः, अहं च क्षणनश्वररूपम् , ततो विज्ञानसाम्यादन्यान्यपि विज्ञानानि क्षणिकानि, विषयसाम्याच्चान्येऽपि विषयाः सर्वेऽपि क्षणिकाः, इत्येवं स्वं च विषयाश्च स्वविषयास्तदनुमानात् सर्वस्यापि वस्तुस्तोमस्य क्षणिकत्वादि गृह्यते। अत्र दूषणमाह-"तं पीत्यादि" तदपि न युक्तं न घटमानकम्। कृतः? इत्याह