________________
६२]
धर्मामृत
(५७) राग-कानडो
'ए परम ब्रह्म परमेश्वर, परम आनंद मयि सोहायो । ए परताप की सुख संपती बरनी न जात मोपें,
ता सुख अलख कहायो । ए० १॥
ताः सुख ग्रहवे कुं मुनि मन खोजत, मन मंजन कर ध्यायो । सन मंजरी भइ, प्रफुल्लित दसा भइ, तापर भमर लोभायो ।ए०२॥
ममर अनुभव भयो, प्रभु गुण वास लह्यो । चरन करन तेरो अलख लखायो । एसी दशा होत जब, परम पुरुष तब, पकरत पास पठायो ।ए० ३॥
तब सुजस भयो, अंतरंग आनंद लह्यो । रोम रोम सीतल भयो, परमात्म पायो । अकल स्वरूप भूप, कोऊन परखत कूप, सुजस प्रभु चित आयो।एक