________________
६४१
परिच्छेदः १५
मां पण एमज बे.
ते पाठः ॥ तिचनमोतिचस्सेत्युक्त्वा प्रणामं कृत्वाऽई मागधगिरा सर्वसंज्ञिनां साधारणशब्देन योजननिर्धारि er योजनव्यापिना कथयत्वि ० ॥ ॥४६॥ किंतीर्थंनमती त्याह तप्पुविए तीर्थं प्रवचनं तत्पर्विकार्हता पूजितेन पूजाऽस्य कृता स्यात् लोकस्य पूजितपूजकत्वात् लोके विनय मूलधर्म स्थापनाय विनय कर्म च कृतं स्यात् यद्वा कृतकृत्योऽपि प्रतुर्यथाधर्मकथां तथा तीर्थमपि नमति ॥४७॥ए कथनमां पण पूर्व जेवुंज कथन बे, पण संदेपार्थ कहे, नमोतिबस्स एम प्रणाम करी ईमागधि ाषामा सर्व संज्ञी जीवोने साधारण शब्दे करी योजन व्यापक वाणी कहे पण तीर्थने श्या माटे नमे ते कहे बे. प्रवचन जाएवाथी अर्हत् थया तेनी पूजा करीथाय लोक पूजितने पूजेबे, माटे विनयमूल धर्म स्थापन करचो एटले विनय बताव्यो, इत्यादि एमां पण तीर्थ नाम श्रुतनुं बे. ॥ ३ ॥ तथा गुणाधिक विना वांदवानी प्रवृत्ति पण जपाती नथी केमके एज प्रावश्यकमां केवली प्रमुख पण समवसरणमां गुणाधिक वांदवानी प्रतिपत्ती जलावीबे, एटले जे परषदामां बेसे ते केवली त्रण प्रदक्षिणा करी तीर्थकरने वांदे, पी तीर्थ शब्दे गएाधरपद गुणाधिकतेने वांदे, पढी गणधर पाउल बेसे पण बीजा साधु