________________
चतुर्थस्तुतिनिर्णयशंकोझारः ५३१ रता आवेडे, यउक्तं श्री तपागडाधिराज श्री हीरविज. यसरि शिष्यरूत गुरुतत्वप्रदीपे तथा च ॥
तत्पाठः॥ चतुर्थी स्तुतिः पुरापि कारणे कता सं. प्रत्यपि कारणे क्रियमाणत्वादाचार्यपरंपरायाता च॥
॥ नावार्थः ॥ चोथी थुइ पूर्वे पण कारणे करी अने वर्तमानमां पण कारणे करतां थकां आचार्य परंपराए प्रावी ॥ ए पाठमां परंपराए पण चोथी थुइ कारणे कहेवी कही तो, अमारूं कहे, ए के महा गंजीर प्रा. शयवाला अने समुजेवी बुध्विाला पूर्वाचार्योए जे शास्त्रोनी रचना करी बे ते शास्त्रकारोना लेखने जूना ठराववाने वास्ते कुतर्क करवावाला कुतर्की कोट्यावधि कुतर्क करे, तो पण ते महा पुरुषोना अस्खलित वचननो कोइपण कुतर्की तुन्छ मतिवाला लोकोथी परानव थइ शके नहीं, किंत परानव करवावालो पोतेज पोतानी मेले स्खलनपणुं पामे डे, केमके पूर्वाचार्योना शास्त्रनी अपेक्षा बोडीने पोतानी कुयुक्तियोथी रुढी परंपरा चलाववाने उद्यम करवानी वांडा राखेडे, तेनो बोल असमंजस मृोना टोलामां तो श्वा माफक कदाच प्रमाण थइजाय, पण विवेकी जनोनी प्रागल तो अत्यंत नि. स्तेज थइ जाय. पण जूतो कोई काले साचो थाय नही. ॥ तथा समकितसारनुं खंम्न समकित सल्योहारनामा