________________
चतुर्थस्तुतिनिर्णयशंकोद्धारः
२३१
कने पण जावां ते चैत्यवंदनादि अनुष्ठाननी विधि पूर्वे पण सम्यक्त्वधारी मानता हता वर्तमानकालमां मानेढे प्रागामिकालमां मानशे पण मिथ्यादृष्टितो कदापि मने नही ते वास्ते सम्यग्दृष्टि जीवाने त्रणथुइनो निषेध ने एकांते चोथीथुइनो याग्रहरूप कदाग्रह
देव ते योग्य केमके पूर्वधर तथा पूर्वधर अनुयायिग्रंथोमां सामान्यप्रकारे चैत्यवंदनाविधिमा त्रा थुइ कही बे पण चोथीथुइ कही नथी तेमज पूर्वधर तथा पूर्वधरअनुयायिग्रंथोमां विशेषप्रकारे चैत्यवंदनाविधि कोढे ते मां पण त्रण थुइ कहीले पण चोथी थुइ कही नथी ते विशेषविधिना पाठ अनुक्रमे लखीए बीए स्यां प्रथम श्रीराजनगर अर्थात् मदावादमांपांजरापोल मध्ये शेवहतीसिंह के सरिसिंहजीनां धर्मपाश्रयमां शेठ जयसिंहनाइ हतीसिंहजिना ज्ञानजंमागारमां पूर्वधर तथा पूर्वाचार्यकृत विक्रम संवत् १४सोनी शालनीलखेली श्रीराधनापताका जगवतीसूत्रमां साधुश्रावक बेचने उद्देशीने विशेषप्रकारे त्रणथुनी चैत्यवंदना कहीले.
ते पाठ - गीयच्चारण गुरूणं पासे चिह्न वंदलाइ दारेहिं प्रणसणविहिं पतंजइ खवगो संवेगनरियंगो ॥४५॥ भीमं अणोरपारं नवजजहिं उत्तरं कलेच गुरु