________________
२१४
परिच्छेदः ७
मंगलने श्रर्थे बीजां वे स्तव हीयमान कहे उपाश्रये पण एमज चैत्यवंदन विना विधि जाणवो एम कह्युंडे एमां थुइ हीयमान कही तो ए हीयमानपणु लोगस्सप्रमुख थुयोने विषे केम मले ए थोइयो शास्वतपणाथी हीयमान के घटे एम कहे तेने कहे हीयमानपां घटेज बे पक्किम समाप्तिमां जे स्तुतित्ररण कहे ते दृष्टांतथी तेज कहे तेथुन एक श्लोकादिक वधतीयो अथवा पद - दरादिके अथवा स्वरेकरीने वधती त्रण थुइयो कहीने पढी प्रादोषिक काल करे एटले बीजं कार्य मांमलादिक करे आवश्यकचूर्णिमां कहेबे तेमाटे जो त्यां प्रतिक्रमा थुइयोनुं स्वरेकरी वर्धमानपां कह्युं तेम इहां पण स्वरे करीने हीयमान पणुं करतां थका ने कोण वर्जेले वल्ली ए हीयमानपणुं कल्पविशेषचूर्णि तथा कल्पवृहद्वायाने यावश्यकवृत्तिकारोए अन्यथा पणे वखाएयुंडे जे एम चैत्यवंदनने अनंतर अजितशांतिस्तव कहवु नही तो त्यारे तेने ठेकाणे बीजी पण हीयमान स्तुति त्रण कहेवी एमबे तेज कहे " चेश्यघर गाहा एटले चैत्यघरे जाई चैत्यने वांदिने शांतिने पर्थे अजितशांति स्तवन कहे अथवा त्रण थुइन हीयमान कहे त्यारपढी यावीने प्राचार्य पासे विधिपरिठावीनो का सरग करे ए कल्पविशेषचूर्णिना चोथा -
""
