________________
-
चतुर्थस्तुतिनिर्णयशंकोद्धारः १४७ वेगलुं नाखीने पोताना मन कल्पित रूप विष्टाने नगवी हाथमां धारण करे तेने देखीने कोण नव्य जीवने ते पांमर जीव उपर दयानो अंकूरो उत्पन्न न होय अर्थात् निकट नवसिक्ष्यिोने तो अवश्य करुणा आवेन अने जेने जे उपर करुणा आवे त्यारे ते, ते प्रते अवश्य उपदेश पण करे केमके कदाच जो उराग्रही अनिमांनी प्रतिबोध पांमि जाय तो ते जीवनुं काम थइ जाय अने बोध करवावालाने पण मोटा पुण्योपार्जन | रूप लान थइ जाय एहq नगवाननु कथन डे ॥ अमने मोटुं आश्चर्य थाय के राजनगर अर्थात् अमदावाद प्रमुखना झाननंमारोमें एधर्मसंग्रहनां प्राचीन पुस्तको बे तेमां ए पाठ डेज नहीं तो जे पुरुष पोतानी मनकल्पित वात जमाववाने नवो पाठ ग्रंथोमां प्रक्षेप करतां नय न पांमे परंतु मु. लटां एवां उष्ट काम करी आनंद पांमे तो तेने अन्यपाप करवामे पण श्यो जय होय जेम जे प्राणी अन्यायमें आनंद माने ते प्राणीने न्याय वचन प्रिय न लागे तेंम आत्मारामजी थानंदविजयजीने पण पोतानि महत्ता वधारवाने नवा
- -
-
-
-