________________
रने म्हो? दुःख थाय. वास्ते ए संबंधमा जुलु बोले नहि. भोमालीक ते जमीनना काममा जुलु बोलवानो त्याग. तेनुं कारण जे बे तसु जान्नी लडाइ थाय तो तेमां हजारो रुपीया लोक खरच करी नाखे छे ने ते सं. बंधी नित्य म्होटा विकल्प थाय छे; वास्ते मृषा बोलवू नहि. थापणमोसो ते कोइनी थापण ओलववी नहि. कारण जे थापण मूकनार माणस वि. श्वासे मूकी जाय ने तेनुं नहि आफ्वाथी ते माणसने ते वखत ते ज द्रव्यथी आजीविका करवानी होय तेथी तेने घणुं दुःख थाय. वास्ते थापण ओलववी नहि. कूडीसाख ते राजा दंडे, लोक भंडे एवी खोटी साक्षी पूरवी नहि. एथी आ लोकमां धर्मिष्ट माणसनी घणी लघुता थाय छे ने आवते भवे म्होटां दुःख भोगववां पडे. ए रीते बीजुं व्रत ले. हवे त्रीजें अदत्तादान ते पारकी वस्तु कंइ पण लेवी नहि. ते पण सर्वथा पालवू जोइए, पण ते न पले तो रस्तामां माणसने लूंटी लेवा, कोइने त्यां खातर पाडवू, वा बीजी कुंची लगाडी माल लइ लेवो, वा कोइना गजवामाथी काइ काढी लेवू एवी चोरी तथा सरकारनी दाणचोरीनो त्याग करे. चोथु मैथुनव्रत ते बने तो सर्वथा स्वस्त्री परस्त्रीनो त्याग करे ने ते न बने तो पोतानी स्त्रीथी संतोष राखी, बाकीनी बीजी स्त्रीश्रो साथे मैथुन सेववानो त्याग करवो. पांचमुं परिग्रह व्रत ते जेटलुं धन, धान्य, घर, हाट, आभूषण, स्त्री प्रमुख होय तेटलेथी संतोष राखे ने एथी अधिक मेलववानो त्याग-करे. अथवा पोताने इच्छा होय एटली छूट राखी ते उपरांत परिग्रह राखवो नहि एवो नियम करे. ए करवाथी तृष्णा शांत थाय छे. तृष्णा शांत थाय तो खोटां काम करवा सहजे टली जाय, वली धर्मसाधन करवानो पण वधारे वखत मले. तेथी आनंदजी प्रमुख श्रावके पोतानी पासे जेटलुं द्रव्य हतुं तेटलेथी संतोष को हतो. छ8 दिशिव्रत ते चारे दिशाए तथा ऊर्ध्व अघो ते नीचे उपर जवानी मर्यादा करे के अमुक यो. जन सुधी जq. ए पण क्यारे थाय छे के अतिशय धन मेलववानी, नाना प्रकारना पदार्थ जोवानी, भोगववानी तृष्णा ओछी थाय छे त्यारे बने छे.