________________
( २८६ ),
पण न कर्यो, हा इति खेदे ! हुं धर्म हारी गयो ! ! ! ॥५॥ हवे दुष्कृत्यनी गर्दा ते आ प्रमाणेजं मण वय काएहिं, कयकारी अणुमईहिं आयरियं ॥ धम्मविरुद्धमसुद्धं, सव्वं गरिहामि तं पाव ॥ ६ ॥ • अर्थः- मन वचन कायाना योगथी जे कोइ धर्म विरुद्ध अर्थात् प्रभुनी श्राज्ञा बहारनुं कृत्य कर्तुं होय, कराव्युं होय तेमज अनुमोचं होय ते सर्व पापनी हुं गर्दा करुं हुं ॥ ६ ॥
.
सुकृत्यनुं अनुमोदन करवुं ते श्रा प्रमाणे
श्रहवा सव्वंचि य वीयरायवयणाणुसारी जं सुकयं ॥ कालतएव तिविहं, श्रणुमोए सो तयं सव्वं
॥७॥
अर्थः अथवा वीतरागना वचनने अनुसारे त्रण कालमा जे सर्व कृत्य कयुँ, ते सर्व मन वचन काया करी अनुमोदुं कुं. ॥ ७ ॥ हवे सर्व जीवो खमाववा ते आ प्रमाणेखामेमि सव्व जीवा, सव्वे जीवा खमंतु मे ॥ मित्ति मे सव्व भूएसु, वेरं मझं न केजइ ॥ ८ ॥ अर्थ:- सर्व जीवोने हुं खमावुं हुं. सर्व जीवो म्हारा उपर क्षमा क रजो. म्हारे सर्व जीवोनी साथे मित्रता हे पण कोइनी साथे वैरभाव नथी. ॥ ८ ॥
श्री प्रमाणे कर्या पछी चार आहारनो त्याग न होय तो, गंठसी सहित पञ्चखाण करे, तथा सर्व व्रत संक्षेप रूप बारेबत अंगीकार करी देशावका शिकनुं पञ्चख्खाण करे. ते पण गंठसी सूधीनी मयार्दा राखे. तथा शेष पापस्थान वर्जवा माटे आ प्रमाणेतहा कोहं च माणं च, माया लोहं तहेव य ॥ पिज्जं दोसं च वज्जेमि, श्रम्भख्खाणं तहेव य
॥९॥
अरई र पेसून्नुं, परपरिवार्य तहेव य ॥ मायामोसं च मिच्छन्तं, पावठाणाणि वज्जिमोति ॥ १० ॥
