________________
( १९९)
द्वाभ्रष्ट थाय; माटे प्रभुजीए निषेध कर्यो छे ते ज योग्य छे. एक भावश्यक भणे तो तेमां बहु प्रकारचें ज्ञान थइ जाय वास्ते प्रभुनी आज्ञा बहार काम करवू नहि, तेम सभा समक्ष तो में सूत्र वांची संभलाव्यु नथी. ते तो ग्रंथोज वांचं छु. ने ते तो आज्ञा शास्त्रमा छे; पण तेमा आज्ञा विरुद्धपणुं एटलुं छे जे गुरु पासे भणेला वांचवां जोइए. पण पंचम कालना प्रभावे गुरुनी जोगवाइनी खामीने लीधे वाचवू थाय छे ते प्रभु स्वीकारे तो सत्य छे. कारण जे उद्यम छोडवाथी अज्ञानता टलती नथी तेथी न चाल्ये करवू पडे छे ने जे पुरुष गुरु पासे धारीने उपदेश विगेरे दे छे तेमने धन्य छे. म्हारो एवो भाग्योदय थशे ते दिवस धन्य मानीश. हाल पण कोइ कोइ उत्तम पुरुष मले छे तेमनी समीपमा जे जे धारणा थाय छे ते कल्याणकारी मानुं ने ते शिवाय पोतानी मेले जे वांचु छु तेमां प्रभु आज्ञा विरुद्ध थत होय ते त्रिविध त्रिविध मिच्छामि दु. कडं देउं छु. वली योगशास्त्रनी टीकामां पाने १०७ मे सामायकना अतिचारमा कयुं छे ने शास्त्रनी गाथा मूकी छे ते गाथामां कहयुं छे जे न करवू ते करतां अविधिये करवू श्रेष्ठ छे, ए आधारे गुरु पासे वांच्या विना बेसी रहेQ प्रमाद करवो ते करतां गुरु महाराजनी पासे वाचवानी इच्छा राखी योग म मले त्यां सुधी प्रमादमां काल न जाय ते सार वांचं छु ने ते हितकारी मानुं छु.
प्रश्नः-१३५ जैनमा लाखो रुपीया बीजा शुभ मार्गे वपराय छे तेवा ज्ञानमा नथी वपराता तेनुं शुं कारण ? . उत्तरः-जैनधर्मनु मूल स्वरूप जाण्युं नथी ते पुरुषे एम समजवू. जैनमार्ग जाण्यो होय वा जैनधर्मनुं जाणपणुं थवानुं नजीकमां होय, वा थोडा भवमा पार पामवानो होय तेने तो अवश्य ज्ञान उपरज लक्ष थाय. कारण जे आत्मानुं केवलज्ञान अवरायुं छे ते प्रगट कर, तेनुं मुख्य साधन श्रुतज्ञान छे. केमके केवलज्ञान पामतां पहेला क्षपकश्रेणी मांडे के ते क्षपकश्रेणीमा प्रथम श्रुतज्ञानथी चितवन करे छे पछी अपूर्व भाव प्र.