________________
(१७४) ज्ञानी महाराजे कह्यु जे पूर्वले भवे उजमणादिकने विषे देहेराना उपगरगर्नु भाडु ओछु आप्यु ने घणो आडंबर देखाइयो तेथी ए दुष्टकर्म भोग अंतराय उपायु. एवो केवलज्ञानी भगवाननो उपदेश सांभली दीक्षा लिधी. अनुक्रमे मुक्तिए पहोती. श्रा मुजबनी कथा श्राद्धविधिमां पाने ११० मे छे. माटे हरेक उपगरण पोताना घरनां राखवां ने कदापि देरानां वापरवां तो तेनो नकरो पूरो आपवो.
देहेरे दीवो करी ते दीवो घेर लावी घरनां काममा वापरवो नहि. तथा देहेराने दीवे कागल वांचवो नहि. तथा नाणु परखवु नहि. तथा देहेरे धूप. करे ते अंगारा घेर लावी वापरवा नहि. तेना उपर श्राद्धविधिमां कथा कहि छे.
इंद्रपुर नगरे देवसेन नामे वेपारी छे. तेने त्यां धनसेन नामे उंटवालो चाकर छे. तेना घरनी एक उंटणी हमेश देवसेनने त्यां आवे छे, ते. उं. टणीने मारी कुटिने धनसेन घेर लइ गयो तो पण पाछी देवसेनने घेर जाय छे. पछी देवसेने धनसेनने मूल आपी उंटणी राखी ते उंटणी उ.. पर देवसेननो स्नेह वर्षे छे. ने देवसेन उपर उंटणीनो स्नेह-वर्ने छे. ए. वामां ज्ञानी मुनी समोसर्या. ते ज्ञानीने देवसेने स्नेहनुं कारण पूछ्यु. ज्ञानी कहे छे जे आ उंटणी पूर्वे तारी माता हती. तेणे प्रभु आगल दी. वो करी ते दीवो घर कार्यमा वापर्यो. ने प्रभु आगल धूप कर्यो ते धूपना अंगारावडे घरनो चूलो सलगाव्यो ते कर्मे करी उंटणी थइ. ते पूर्वना स्नेहथी तेने स्नेह उपज्यो. ए मुजब वृत्तांत कहीने कयु जे देराना चंदने करी तिलक करीए नहि. तथा देराने जले हाथ पण पखालीए नहि. देव संबंधी शेष पण लइए नहि. देव संबंधी झालर प्रमुख गुरु आगल पण वगाडीए नहि. आ मुजब श्राद्धविधिमां पाने १०८ मेथी छे. तथा पाने ८० मे काची कली छेदवी नहि. वली माली पण काची कली तोडता . नथी. तो आपणे चडाववी ते केम जोग्य होय ? माटे काची कली चडाववी उचित नथी.
