________________
(१६९) ने घणीज देवदव्यनी वृद्धि करी. ते वृद्धि करवाना पुन्ये करी तीर्थकर नाम कर्म उपार्जन कर्यु- अवसरे दिक्षा आदरी गीतारथ थया. धर्मदेशनादिके करी देवभक्तिना अतिशये करी जिनभक्तिनुं पहेलू स्थानक आराधी तिर्थकर नामकर्म निकाचित करी काल करी सर्वार्थसिद्धे पहोत्या. त्यांथी चवी महाविदेह क्षेत्रमा तीर्थंकरपदवी भोगवीने सिद्धिने वरशे. आ मुजबनी कथा श्राद्धविधि पाने १०१ थी ते पाने १०३सुधी छे.
. साधारण द्रव्य तथा ज्ञान द्रव्य ऊपर कथा. भोगपुर नामे नगरने विष धनवान नाम शेठ वशे छे. ते चोवीश कोडी सोनइआनो धणी छे, तेने धनवती नाम स्त्री छे. ते स्त्रीने जोडले बे पुत्र थया. एक पुत्रनुं नाम कर्मसार ने एक पुत्रनुं नाम पुन्यसार छे. एकदा पिताए निमित्तिआने पुछ्यु जे ए पुत्रो केवा थशे ? निमित्तिओ कहे छे के, कर्मसार जड प्रकृतिनो घणो निर्बुद्धि थशे अने विपरित बुद्धिए करी घरनु सर्व धन गुमावशे. नवु धन उपार्जन करशे नहि. घणो का ल घणा दरिद्रपणे चाकरीए करी दुःखवंत थशे. पुण्यसार पण पाछलु सारं धन तथा नवु उपायुं धन वारंवार हानी करशे, तेम तेम दुःखी थशे. पण वेपारादिकनी कलाए डाह्यो थशे. बने.जणने वृद्धपणे धननुं सुखपुत्रादिकन सुख थशे. एवी रीते निमित्तिआए कमु. पछी पिताए बन्ने पुत्रोने चतुर उपाध्यायनी पासे भणवा मूक्या. पुण्णसार तो सुखे करी सर्व विद्या भण्यो. कर्मसार घणा उपाय करे तो पण अक्षर मात्र नहि आवडे. शब्द लखवादिक करवाने पण समर्थ नहि. सर्वथा पशु जेवो रह्यो. तथा उपाध्याए भणाववो मूक्यो. बन्ने भाइओनी जवान अवस्था जाणी पिताए धनवंतनी कन्याओ परणावी. पछी पिताए बन्ने भाइओने बार बार कोड सोनइया आपी जूदा राख्या. पछे मात पिता दिक्षा लइ दे. वलोके गया. . -हवे कर्मसार सज्जनादिक वारता थकां पण पोतानी बुद्धिथी वेपार करें. त्या त्यां धननी हानी होय. एम थोडा दिवशमां पिताना दीघेला
