________________
(१०२) म्हारो रोग जाय, ने औषध खावु पडे नहि. तेम आ भावे छे के क्यारे हुँ संसार छोडूं के आ संसारी भोगादिक छूटी जाय ! एवी भावनाए श्रावक वर्ने छे. ए बारे व्रतमा कोइ अतिचार एटले दूषण लाग्यु होय ते पाप निंदवा. नित्य बे टंक एटले सवारे तथा संध्याये प्रतिक्रमण करे, तेनो अधिकार सर्वे आवश्यकना अर्थथी अतिचार तथा विधि जाणी ते मुजब कर.
छटुं सर्वविरति. वा प्रमाद गुणस्थानक. ए गुणस्थाने मुनि महाराज वर्ने छे, तेमने प्रत्याख्यानी क्रोध, मान, माया, लोभ ा चारे प्रकृति उ. दयथी नाश पामे छे. तेथी एमना राग द्वेषनी परिणती ओछी थाय छे, ने आत्मा शुद्ध थाय छे तेथी संसार उपरथी राग छूटी जाय छे. शरीरनी ममता पण छूटे छे. तेथी व्यवहारथी पांच महा व्रत श्रादरे छे ते नीचे मुजब.
प्राणातिपात विरमण व्रत एटले त्रस तथा स्थावर जीवनी हिंसानो त्याग करे छे. सर्व जीवने मित्र जेवा जाणी कोइ पण जीवने दुःख थाय तेम करता नथी.
मृषावाद विरमण व्रत ते सर्वथा जळु बोलवानो त्याग करे छे ने पोते जूलु बोलता नथी, बीजानी पासे बोलावता नथी, तेम जूलु बोलनारनी अनुमोदना पण करता नथी.
अदचादान विरमण व्रत ते कोइनी कइ पण चीज आप्या विना लेता नथी. रस्तामां पडेली धूल पण लेता नथी. ए अदत्तादान चार प्रकारे छे.
जीवअदत्त ते कोइ जीवे कर्वा नथी जे मने मारो, तेथी कोइ पण जीवने मारता नथी, ने जे मारे छे, तेने जीवअदत्तनु पाप लागे छे.
हवे स्वामिअदत्त ते जे वस्तुनो जे मालीक छे, ते मालीके आप्या शिवायनी वस्तु कंइ पण लेता नथी. ले ते खामिअदत्त कहीए.
गुरुप्रदत्त ते गुरु महाराजे आहार विगेरे जे जे वस्तु करवानी आज्ञा आपी नथी, ते वस्तु खाय वा वापरे. वा वर्तनी करे ते गुरुअदत्त कहीये.
