________________
तन ! तु अज्ञानपणे कुटुंबने सार अनेक पापारंभ करे के ते योग्य नथी.. तुं त्हारा आत्मभावनो विचार कर. जेम बने तेम जडभावनो त्याग कर. म्होटा राजा सरखाने पण कोइ दुःखथी छोडावनार नथी. नरकने विषे विचित्र दुःख भोगयq पडशे. एम विचारीने सर्व पदार्थ अनित्य छ, पण कोइ शरणभूत नथी. एम धारी मोहमा मूझावु नहि.
त्रीजी संसार भावना ते-संसारमा सगां व्हाला जे मल्यां छे, ते स्वाथि मल्यां छे. जेने तुं म्हारा कहे छे, ते तेनो स्वार्थ पूरो थशे त्यां सुधी राग धरशे ने तेनो स्वार्थ नहि सरे त्यारे कोइ पण त्हारं थवानुं नथी. तुं म्हारा म्हारां करी फोकट कर्मबंध करे छे, पण ते दुःख त्हारे ज भोगवां पडशे, संसारी सुख छे ते भ्रमावेलां सुख छे. वस्तुपणे कंइ पण सुख नथी. सुख तो समभावमा ज छे, वास्ते हे आत्मा ! मोह करवो ते युक्त नथी.
एकत्व भावना ते-आत्मा एकलो आव्यो छे. वली जशे त्यां पण एकलो ज. पण कुटुंबादिक कोइ साथे आववाना नथी. जड पदार्थ उपर मोह करे छे ते सर्वे दुःखना साधन छे. जे जे दुःख पडे छे ते ए पर प. दार्थने विषे ते म्हारापणुं मान्यु तेनां फल छे. माटे हे चेतन ! एक आत्मस्वरूपना समभावमा रहेवू ते ज म्हारं काम छे. एवी भावना भावी परवस्तु उपरथी म्हारापणानो राग टाले. .
अन्यत्त्व भावना ते-छए द्रव्य ते धर्मास्तिकाय, अधर्मास्तिकाय, श्राकाशास्तिकाय, पुद्गलास्तिकाय, काल, जीवास्तिकाय, ए छए द्रव्यमां जीवद्रव्य जे म्हारो आत्मा तेनो स्वभाव चैतन लक्षण छै. ते लक्षण आ बीजा पांचे द्रव्यमा नथी. माटे म्हाराथी ए न्यारा छे. ए आकाशास्तिकाय द्रव्य छे ते सर्व द्रव्य, भाजन छे. तेमां हुँ वसुंछु, पण एनो स्वभाव अवकाश प्रापवानो छे. ते आपे छे, पण हुँ एनाथी न्यारो कुं. वली धर्मास्तिकाय छे, तेनो जीव पुद्गल पदार्थ चाले तेने सहाय्य करवानो धर्म के ते करे छे. जेम माछलांने तरवानी शक्ति छे पण पाणी विना तरी शके
