________________
राखे ने सुखी करे. पण छति शक्तिए निध्वंस प्रणाम न राखे. दया करवी तेमां पोताना धर्मवालानो ने पर धर्मवालानो विचार राखे नहि. कोइ पण दुःखी होय तेने सुखी करवानी बुद्धि राखे. चोथी मध्यस्थभावना ते-पापिष्ट जीव उपर पण राग द्वेष करे नाह. राग करवाथी आवता भवे पापिष्टनो संयोग मले ने धर्ममां विघ्न करे. द्वेष करे तो वैरभावथी संयोग मले ने दुःख थाय; वास्ते पापिष्ट जीवने समजावी शकाय एवी शक्ति होय तो समजावे ने न समजे तो पण तेना उपर द्वेषभाव लाववो नहि. . राग द्वेष कइ पण करवो नहि. एवी भावना ते मध्यस्थ भावना.
वली बार भावना भावे. तेमां पहेली अनित्यभावना ते शरीर, धन, कुटुंब ए सर्वे पदार्थ अनित्य छे. ज्यां सुधी ए वस्तुनो संयोग रहेवानो बांधेलो छे, यां सुधी ते रहे. ए वरतु स्थित रहेवानी नथी तो एवा अ. स्थिर पदार्थ उपर राग करवो ते कर्मबंधन- कारण छ, पूर्व काले ए अनित्य पदार्थ उपर राग धस्या तेथी अनेक जन्म मरण कस्यां. वास्ते हे चेतन ! तुं सदा नित्य छ, त्हारा स्वभाविक गुण पण नित्य छे. आत्मानु सुख पण नित्य छे, ते नित्य सुख छोडीने आ अनित्य पुद्गलिकथी ज तेमां शुं मग्न थाय छे ? जेटलां संसारी सुख छे तेमां तेनी साथे ज दुःख रह्यां छे. वली कालांतरे नरकादिक दुःख रह्यां के वास्ते पुगलिक जड प. दार्थना संयोग वियोगमां तुं त्हारो स्वभाव छोडी राग द्वेष करे छे, ते योग्य नथी. ज्यां सुधी अनित्य पदार्थने विषे राग द्वेष गया नथी, त्यां सु. धी नित्य सुख प्राप्त थवानुं नथी. वास्ते हे चेतन ! नित्य सुख प्राप्त थाय तेवो उद्यम कर. एवी रीते अनित्य भावना भावे. बीजी अशरण भावना भावे ते-संसारमा कोइ शरणभूत नथी. जे जे कुटुंबने सारु हुं पाप करूं छु, ते म्हारे एकलाने भोगवq पडशे. दुःख भोगवती वखत कोइ पण दुःखथी छोडावनार नथी. आ भवमा रोगादिक उत्पन्न थाय छे ते हुं एकलो ज भोगवू डुं. ते वखत कोइ दुःख लेवा समर्थ नथी. तेम ज परभवने विषे पण दुःख पडशे ते वखत कोइ शरणभूत नथी. माटे हे चे