________________
सत्य.
शिक्षापाठ २३. सत्य. सामान्य कथनमा पण कहेवाय छे के, सत्य ए आ जगतनुं धारण छे अथवा सत्यने आधारे आ जगत् रघु छे. ए कथनमांयी एवी शिक्षा मळे छे के, धर्म, नीति, राज, अने व्यवहार ए सत्यवडे प्रवर्तन करी रह्यां छे अने ए चारे नहोय तो जगत रूप केर्बु भयंकर होय ? ए माटे सत्य ए जगतनुं धारण छ एम कहे ए कंइ आतशयोक्त जेवू, के नहीं मानवा जेवु नथी.
वसुराजानुं एक शब्दनुं असत्य बोल, केटल, दुःखदायक थयुं हतुं ते प्रसंग विचार करपा माटे अहीं कही :
वसुराजा, नारद अने पर्वत ए त्रणे एक गुरु पासेथी विद्या भण्या हता. पर्वत अध्यापकनो पुत्र हतो, अध्यापके काल को. एथी पर्वत तेनीमा सहित वसुराजाना दरवारमा आवी रह्यो हतो. एक रात्रे तेनी मा पासे वेठी छे अने पर्वत तथा नारद शास्त्राभ्यास करे छे. एमां एक वचन पर्वत एवँ बोल्यो के, 'अजाहोतव्यं,' त्यारे नारदे पूछयु: "अज ते शं पर्वत " पर्वते कहा: “अज ते वोकडो." नारद वोल्यो। "आपणे त्रणे जण तारा पिता कने भणता हता त्यारे, तारा पिताए तो 'अज' तेत्रण वर्पनी 'नीहि कहीछे अने तुं अवळु शा माटे कहेछ ? एम परस्पर वचनविवाद वध्यो. सारे पर्वते कय: "आपणने वसुराजा कहे ते खरं." ए वातनी नारदे हा कही अने जीते तेने माटे अमुक सरत करी. पर्व
