________________
१८२
श्रीमद राजचंद्र प्रणीत मोक्षमाळा.
श्री हती १ कदापी एम मानो के ए विचारानी भूल थइ ! हशे ! क्षमा करीए ! पण एवं दोढ उद्दापण क्यांथी मृज्यु के एनेज मूळधी उखेडनार एवा महावीर जेवा पुरुषोने जन्म आप्यो ? एनां कलां दर्शनने जगत्मां विद्यमानता कां आप ? पोताना पगपर हाथे करीने कुहाडो मारवानी एने शुं अवश्य हती ? एक तो जाणे ए प्रकारे विचार, अने वाकी वीजा प्रकारे ए विचार के जैनदर्शन प्रवर्त्तकोने एनाथी कंड़ द्वेष हतो ? जगत्कर्त्ता होत तो एम कद्देवाथी एओना लाभने कंड हानि पहोंचती हती ? जगत्कर्त्ता नथी, जगत् अनादि अनंत छे; एम कहेवामां एमने कंडु महत्ता मळी जती हती? आवा अनेक विचारो विचारतां जणाइ आवशे के जगतनुं स्वरुप छे तेमज ते पवित्र पुरुषोए कह्युं छे. एमां भिन्नभाव कहेवानुं एमने लेशमात्र प्रयोजन नहोतुं सूक्ष्ममांसूक्ष्म जंतुनी रक्षा जेणे प्रणीत करीछे, एक रजकणी करीने आँखा जगत्ना विचारो जेणे सर्व भेदे कलाछे तेवा पुरुषोनां पवित्र दर्शनने नास्तिक कहेनारा कयि गतिने पामशे ए विचारतां दया आवे छे ?
शिक्षापाठ ९८. तत्त्वावबोध भाग १७.
जे न्यायची जय मेळवी शकतो नवी; ते पछी गाळो भांडे छे; तेम पवित्र जैनना अखंड तत्त्वसिद्धांतो शंकराचार्य, दयानंद सन्यासी वगरे ज्यारे तोडी न शक्या यारे पछी