________________
तच्चावबोध भाग १६.
१८१
१
एटले पछी विचार पण क्यांथी करे ? ए कहेवुं केटलुं मृषा अने अनर्थकारक छे ते जेणे वीतराग प्रणीत सिद्धांतो विवेकयी जाण्या छे, ते जाणे. मारुं कहेतुं मंदबुद्धिओ वखते पक्षपातमां लइ जाय.
शिक्षापाठ ९७. तत्त्वावबोध भाग १६.
-
पवित्र जैन दर्शनने नास्तिक कहेवरावनाराओ एक मिथ्या दलीलथी फाववा इच्छेछे, के जैनदर्शन आ जगत्ना कर्त्ता परमेश्वरने मानतुं नथी. अने जगत्कर्त्ता परमेश्वरने जे नयी मानता ते तो नास्तिकज छे, एवी मानी लीघेली वात भद्रिकजनोने शीघ्र चींटी रहे छे. कारण तेओमां यथार्थ विचार करवानी प्रेरणा नथी. पण जो ए उपरथी एम विचारमां आवे के त्यारे जैन जगत्ने अनादि अनंत कहे छे ते क्या न्यायधी कहेछे? जगत्कर्त्ता नथी एम कहेवामां एमनुं निमित्त शुं छे ? एम एक पछी एक भेदरूप विचारयी तेओ जैननी पवित्रतापर आवी शके. जगत् रचवानी परमेश्वरने जरुर शी हती । रच्युं तो सुख दुःख मूकवातुं कारण शुं हतुं १ रचीने मोत शा माटे मूक्युं १ ए लीला कोने बताaat हती १ रच्युं तो क्यां कर्मथी रच्युं १ ते पहेलां रचवानी इच्छा कां नहोती १ इश्वर कोण १ जगत्ना पदार्थ कोण ? अने इच्छा कोण ? रच्युं तो जगत्मां एकज धर्मनुं प्रवर्त्तन राखवं हतुं; आम भ्रमणमां नाखवानी जरुर