________________
१२२ श्रीमद् राजचंद्र प्रणीत मोक्षमाळा. करवा लाग्यां. जावेथी लीधेला माले मने एकना पांच कराव्या. पंडितजी ! त्यां केटलाक प्रकारथी मारे पाप करवां पड्यां हतां पुरुं खावा पण हुं पाम्यो नहोतो; परंतु एकवार लक्ष्मी साध्य करवानो जे प्रतिज्ञाभाव कों हतो ते प्रारब्ध योगथी पळ्यो. जे दुःखदायक स्थितिमा हु हतो ते दुःखमां शुं खामी हती ? स्त्री, पुत्र एतो जाणे नहोतांज, मावाप आगळ्थी परलोक पाम्यां हतां कुटुंबीओना वियोगवडे अने विना दमडीए जावे जे वखते हुँ गयो ते वखतनी स्थिति अज्ञानदृष्टिथी आंखमां आंसु आणी दे तेवी छे; आ वखते पण धर्ममां लक्ष राख्यु हतुं. दिवसनो अमुक भाग तेमां रोकातो हतो ते लक्ष्मी के एवी लालचे नहीं ; परंतु संसारदुःखथी ए तारनार साधन छे एम गणीने मोतनो भय क्षण पण दूर नथी, माटे ए कर्तव्य जेम वने तेम त्वराथी करी लेवू, ए मारी मुख्य नीति हती. दुराचारथी कइ मुख नथी; मननी तृप्ति नथी, अने आत्मामी मलिनता छे. ए तत्त्व भणी में मारु लक्ष दोरेलु हतुं.
शिक्षापाठ ६४. सुखविषेविचार भाग४. .. अही आव्या पछी हुँ सारां ठेकाणांनी कन्या पाम्यो. ते पण मुलक्षणी अने मर्यादशील नीवडी; ए वडे करीने मारे त्रण पुत्र थया. वहिवट भवळ होवाधी अने नाणुं
