________________
११२ श्रीमद् राजचंद्र प्रणीत- मोक्षमाळा.
कहुँ छडं, तेमज केटलाक कुतर्कवादी अने नास्तिक, छे ते केवळ असत्य छे; परंतु जेओ परलोक संबंधी के पाप संबंधी कंपण बोध के भय बतावे छे ते जातना धर्ममतने अपूर्ण अने शदोष कही सकाय छे. एक दर्शन जे निर्दोष अमे पूर्ण कहेवानुं छे ते विषेनी वात हमणा एक बाजु राखीए.
हवे तमने शंका थशे के सदोष अने अपूर्ण एवं कथन एना प्रवर्त्तके शा माटे बोध्युं हशे ! तेनुं समाधान यतुं जोइए. एतुं समाधान एम छे के ते धर्ममतवाळाओनी ज्यां सुधी बुद्धिनी गति पहोंची त्यांसुधी तेमणे विचारो कर्या. अनुमान, तर्क अने उपमादिक आधारवडे तेओने जे कथन 'सिद्ध जणायुं ते प्रत्येक्षरुपे जाणे सिद्ध छे एवं तेमणे दर्शाव्यं; जे पक्ष लीधो तेमां मुख्य एकांतिक वाद लीधो ; भक्ति, विश्वास, नीति, ज्ञान, क्रिया आदि एक पक्षने विशेष लीधो, एथी वीजा मानवा योग्य विषयो तेमणे दूषित 'करी दीधा. चळी जे विषयो तेमणे वर्णव्या ते सर्व भाव भेदे तेओए कइ जाण्या नहोता, पण पोतानी बुद्धि अनुसारे बहुवर्णव्या. तार्किक सिद्धांत द्रष्टांतादिकथी सामान्य बुद्धिवाला आगळ के जडभरत आगळ तेओए सिद्ध करी बतायो कीर्त्ति, लोकहित के भगवान मनावानी आकांक्षा . एमांनी एकादि पण एमना मननी भ्रमणा होवाथी अत्युग्र उद्यमादिथी, तेओ जय, पाम्या. केटला के शृंगार अने लोके
इ