________________
४४ श्रीमद् राजचंद्र प्रणीत मोक्षमाला. सुधी तेओ केवळज्ञान पाम्या नहीं. श्रमण भगवान ज्ञातपुत्र ज्यारे अनुपमेय सिद्धिने पाम्या, त्यारे गौतम नगरमांयी आवता हता. भगवानना निर्वाणसमाचार सांभळी देओ खेद पाम्या. विरहथी तेओ अनुराग वचनथी वोल्याः "हे महावीर! तमे मने साथे तो न राख्यो परंतु संभार्योए नहीं मारी प्रीति सामी तमे द्रष्टि पण करी नहीं ! आम तमने छाजतुं नहोतुं. एवा विकल्पो थनां थतां तेनुं लक्ष फयु, ने ते निरागश्रेणिए चढ्या हुं वहु मूर्खता करुं छउं. ए वीतराग, निर्विकारी अने निरागी ते मारामां केम मोह राखे ? एनी शत्रु अने मित्रपर केवळ समान द्रष्टि हती ! हुँ ए निरागीनो मिथ्या मोह राखु छ! मोह संसारनुं प्रवळ कारण छे" एम विचारतां विचारतां तेओ शोक तजीने निरागी थया. एटले अनंतज्ञान प्रकाशित थयु ; अने माते निर्वाण पधाया
गौतममुनिनो राग आपणने बहु सूक्ष्म वोध आपे छे. भगवानपरनो मोह गौतम जेवा गणधरने दुःखदायक थयो, तो पछी संसारनो, ते वळी पामर आत्माओनो मोह के अनंत दुःख आपतो हशे! संसाररूपी गाडीने राग अने देष ए वे रूपी वळद छे. ए न होय तो संसारनुं अटकन छे. ज्यां राग नथी त्यां द्वेष नथी ; आ मान्य सिद्धांत छे. राग तीव्र कर्मवंधननुंकारण छे एना क्षयथी आत्मसिद्धिछे.