________________
श्री महावीरस्वामीचरित्र. (५१) मस्तक नपर रहेला सौधर्मेनां सिंहासनने जोक्ने विचारचं जे, “हु तेने हेठो पगडं.” आम धारी ते त्यां गयो, परंतु इंश्यी परान्नव पामेलो ते सुंसुमारपुर प्रत्ये प्रावीने कायोत्सर्गे रहेला श्रीवीरप्रन्नुना शरणे रह्यो; तेथी ते लिय थयो. त्यार परी नोगपुरने विवे माहें नामनो कृत्रिय क्रोधथी जेटलामां खजुरीनी कांटावाली सोटीवमे प्रन्नुना शरीरने पीमा नपजावे तेटलामा प्रनुने कुशल समाचार पूबवा आवता एवा सनत्कुमार देवेई तेने तत्काल निवास्यो. त्यांथी प्रन्नु नंदि गाम प्रत्ये गया. त्यां तेमना पिताना मित्र नंदे तेमने वंदना करी. त्यांची मिंढक गाम प्रत्ये कायोत्सर्गे रहेला प्रजुने कोइ एक गोवाल क्रोधथी नपसर्ग करवा लाग्यो एवामां वंदन करवा माटे आवेला इं . यंकर रूपथी तेने त्रास पमामीने काढी मूक्यो. त्यांथी प्रन्नु कौशांबी नगरी प्रत्ये गया. त्यां शतानिक नामे राजा राज्य करतो हतो. अहिं प्रनुए पोताना पूर्वना पुष्ट कर्मने जीतवा माटे पोष मासनी शुकल पडवेने दिवसे एवो घोर अनिग्रह लिधो के, “जो को मने ब्ययी सूपमाने खूणे रहेला अमदना वाकला गोचरी वखत गया पी वहोरावे तो म्हारे पार| करवं. परंतु ते वहोरावनार राजानी पुत्री उतां दासीपणाने पामेली होवी जोइए. वली तेनो जमलो पग नंबरायी व्हार अने माबो उंबराथी अंदर होवो जोशए. माथ मुंमेली तथा पगे बेमीवाली तेमज त्ररा नपवासवाली अने रुदन करती होवी जोइए.” आ प्रमाणेनो प्रन्नुनो अन्निग्रह त्यां चार मास सुधी पुरो अयोनहि.
हवे अहिं एवं वन्युं हतुं के, शतानिक राजाए दधिवाहन नूपतिनो यु मां पराजय करीने तेनी चंपा नगरी लुटी. ते वखते मृगावती, शतानीक, नंदाप्रिया सहित सुगुप्त, झारपालीका विजया अने धर्मोपाध्याय एटला जशा बहु दुःख पाम्या, वली ते युःक्ष्मां वसुमति के जेनुं बीजुं नाम चंदनबाला हतुते पुत्री सहित तेनी धारणी माताने को शतानिक राजानो लश्करी माणस पंकमीने कौशांबी नगरीये लाव्यो; परंतु रस्ते माता धारणी तो मृत्यु पामी; तेथी पेला लश्करीये चंदनवाला पुत्रीने कोइ धनावह शेठने त्यां वेचाती आपी. धनावद शेठे. पण ते पुत्रीने पोताने घेर तेमी जश् अने तेने स्नान, वस्त्र, विलेपन तथा अलंकारादिकथी सुशोनित करी. एक दिवस शेठना पग धोवरावती एवी चंदन बालाना केशने नीचे पमता जोश शेटे ते केशने जंचा राख्या ते जोश धनावद