________________
' पांव चरित्र.
-
( व्यय ) होय अथवा मीत्र जाव राखतो होय; परंतु द्यूतना पणश्री प्राप्त थयेली पृथ्वीमांथी हुं तेमने जरा पण देवानो नथी. " जयदूते कह्युं. "दे नृप ! जो के तें न्यायमार्गवालुं युक्ति वचन कह्युं बे; परंतु तुं म्हारुं वचन मानीने पोताना - तम गोत्रने पीमा न नपजाव. हे दुर्योधन नरेश्वर ! जे पवनपुत्र भीमसेने फक्त परोपकारने माटेज सर्वलोकने दुःखकारी एवा हिमंब, बक अने कीचकने तत्काल मारी नाख्या ते जीमसेनथी जेम गाढ वनमां रहेला सिंहथी हाथी पोतानुं रक्षण न करी शके तेम तुं पोतानुं रक्षण शीरीते करी शकीस. दे राजन् ! पूर्वे अनेक विद्याधरोने जी तिने अर्जुने निरंतर अपकारी एवा तने रक्षण करेलो बे. तो ते अर्जुन त्हारे शुं पूजवा योग्य नथी ? वली धर्मने विषे एक सारवाला युधिष्ठिर पण निश्वे अपकारी एवा व्हारा उपर प्रेमनावजराखे बे, एटलुंज नदि; परंतु हमेशां त्हारुं हित इबे बे. ठीकज वे उत्तमचंदन वृक्ष पोतानो बेद करनारा कुवामाने पण सुगंधीमान करे बे. जेम अनि वायुवमे करीने काष्टना समूहने नस्मरूप करे बे तेम ते सिंहरूप बलवंत पांचे पांवो, श्री कृष्णनी सहाय्यथी हस्तिरूप तमने नाश करशे. "
"
श्रवखते शेण भीष्म ने विडुरादि अनेक भूपतियोए पल जयनी पेठे दुर्योधनने बहु सारां वचन कह्यां; परंतु तेथी तो तेना मनमां बहु कोपरूप अनि प्रगट यो पढी दुर्योधने बहु तिरस्कार करेलो होवाथी क्रोधातुर मनवालो श्री कृष्णदूत जय " निचे आजे धृतराष्ट्रना पुत्रो दलाया ! हलाया !!” एम उचार करतो त्यांथी ऊट चाली निकली द्वारकामां श्राव्यो. त्यां तेणे सर्व वात श्री कृष्ण बलनादिकने कही. या वात पोतानी मनगमती थयेली जाणी भीमसेनादि सुनटो बहु दर्ष पामता बता नृत्य करवा लाग्या.
पी महा संग्रामने विषे प्रसरता गाढ हर्षवाला पांगवाए श्री कृष्णादि 'यादवेंनी साधे विचार करीने समु विजयराजानी आज्ञाथी शीघ्र महा रसंग्रामनी म्होटी तैयारी करीने पोतानी सेना सऊ करी. तेमां पांगवनी सेनामध्ये यादवो, सत्यकी, विराटराजा, हुपद भूपति, धृष्टद्युम्न श्रने सुनझना पांच पुत्रो विगेरे हता. तेमज अर्जुननो पुत्र अभिमन्यु, श्रीमनो पुत्र घटोत्कच ने बीजा शुद्ध वंशमां नृत्पन्न थयेला बहु राजपुत्रो श्राव्या हता. वली अर्जुनना स्नेही चंड, इंड, मणिचूक, चंडपी ने चित्रांगद विगेरे बहु विद्याधरो पोतपोतानी सेनासहित त्यां प्राव्या.