________________
(४५४)
ऋषिमंमलरत्ति-पूर्वाई वेव्यु बे; परंतु हवणां अवसर भलेलो होवाथी तमारे कट शत्रुरूप वृक्षोनो नाश करवो.” तेननां आवां वचन सांजली धर्मपुत्र युधिष्ठिरे कडं. “निश्चे हुँ राज्य माटे पोताना बंधुननो घात करीश नहि.” युधिष्ठिरनां आवां वचन सांगली नीमसेने कडं. “अरे ! तमे शत्रुन्नी नन्नतिने सहन करशो; परंतु हुं तेमनाथी थता परान्नवने सहन करनारो नथी." युधिष्ठिरे कडं. “ जो के आनीमसेनादि सर्वे युः करवा नत्साहवंत , तेम ए शत्रुन पण वध करवा योग्य ; तो पण प्रथम यशने माटे आपणे तेने सामादि नीतिनां वचनथी समजाववा जोशए. पनी दशाई, बलन्नइ, कृष्ण अने बीजा यादवपतियोनी आझाथी जय नामनो एक वाचाल दूत तुरत रथमां बेसी हस्तिनापुर प्रत्ये गयो. त्यां ते पोताना स्वामीना बलथी निर्नय तोनीष्म अने धृतराष्ठादि अनेक पुरुषोत्री नरपुर एवी सन्नामां आवी र्योधनने आ प्रमाणे कदेवा लाग्यो. “ हुँ धारका नगरीना महाराजा श्री कृष्णनो राजमान्य जय नामनो दूत बु. हे नूमिपति ! कर्ण सहित तुं एमनो संदेशो म्हारां मुखथी सांनल. हे नरें ! सत्य प्रतिज्ञावाला अने न्यायवंत पांमुपुत्रो के, जे त्दारा बंधुन पाय , तेन हवणां पोतानी प्रतिज्ञा पूर्ण करीने प्रगट थया जे. जेवी रीते तेन पोताना कालने निर्गमन करता उता निश्चे सत्यन्नावने पाम्या , ते. वी रीते तुं पांमवोने पोतानां राज्यनो नाग आपतो तो वेगथी तेमनो आश्रय कर, वली हे राजन् ! पूर्वना राजाननी पेठे हवणां अहिं तमारो पण परस्पर एक बीजाना पदना घातना कारणरूप महा युझ्नो आरंन न थान. हे जनाधिप ! फक्त वारुणावर्तपुर, तिलपुर, इंशस्थ, कासीपुर अने हस्तिनापुर आ पांच गामो पांडवोने आपीने बाकीनु सघलुं राज्य तुंनोगव.” दूतना श्रावां वचन सांजली क्रोधथी पोताना होग्ने मसता तथा हाथवमे नेत्रनोस्पर्श करता एवा र्योधने गर्वथी कर्वा के, “हे दूत ! महाद्यूतना पणथी हारी गयेला पोतानां राज्यने ए पांडवो शी रीते मेलवी सके ? ए म्हारा बांधवो न. श्री; परंतु प्रथमयीज महा अपराधने लीधे नीमसेनादि सर्वे म्हारा खरेखरा शत्रुन . ए पांमवो म्हारी रक्षण करेली जेटली पृथ्वीमा बलात्कारे प्रवेश
करे तेटलो तेमनो पृथ्वीनो नाग ठे. वाकी हु म्हारा हायश्री तेमने जरापण . ... पापीश तो नदिज. हे जय ! गमे तो पांमुपुत्रो म्हारे विषे षन्नाव धरता