________________
(३४) ऋषिमंमलरत्ति-पूर्वाई. माट्यो .” लोको ते वाटकाने लक्ष आवीने फरी पूरवा लाग्या. "हे मुनि! एणे बीजुं शुं करयु ?" लिहार्थे कj. “ एणे इंशार्मा नामना ग्रहस्थना वोकमानुं नक्षण करीने तेनां अस्थि (हालकां) बोरमीनी नीचे लकरमामां माटयां .” लोकोए ते जोइने खरेखरो निश्चय कस्यो, बली तेमणे त्रीजीवार अबंदक संबंधी वात मुनिने पूजी एटले तो सिक्षार्थे कडं के, "त्रीजी वाततो तेनी स्त्री कहेशे, हुं नहि कहुं.” पी सर्वे मागसो विस्मय पासी अबंदकने घरे जश्ने तेनी स्त्रीले पूवा लाग्या. ए उपरथी तेनीस्त्रीये अत्यंत क्रोध करीने कां के, “अरे लोको ! ए महापापी पोतानी व्हेलने नोगवे ने अने म्हारी क्यारे पण हा करतो नथी, तेथी तेनुं मोढुं जोवू पण योग्य नथी.” पीतो लोकोथी महा निंदा पामेलो ते प्रतुनी पासे जश्ने कहेवा लाग्यो के, “हे दयानिधि ! आपतो अहिंथी विहार करी जशो, पण हुं क्यां जईश? "
पठी प्रनुए पोतानो निवास अबंदकने अप्रीतिकर थयो जाणी त्यांथी विहार करयो; परंतु पोताना पितानो मित्र को ब्राह्मण तेमनी पाउल चाल्यो, रस्ते दक्षिणवाचाल अने उत्तरवाचाल नामना गामोनीमध्ये तेणे सुवर्णवालुका नामनी नदीमां कांटा नपर रहेढुं वस्त्र लीधुं अने प्रत्तु तो उत्तरवाचाल गामनी पासे महावनमां कनकखल नामना कोइ तापसना आश्रममां मेरु पर्वतनी पेठे निश्चल थइ कार्योत्सर्गे रह्या. हवे ते वनमां सहा जयंकर एवो चंग कौशिक नामनो दृष्टिविष सर्प रहेलो हतो. ते अर्हत प्रलुने जोइ अत्यंत क्रोध - करी पोताली विषमय दृष्टिथी तेमने जोवा लाग्यो; पण तेनुं वष्टिविध स्वामिना अंगने विवे चम्यु नहि तेश्री तो तेणे श्री वीर प्रत्लुने दंश दीधो, तो पण प्रनुने विष तो चम्युंज नहि..
पठी हाहाकार करतो ते सर्व समर्थ एवा वीर प्रजुने जोतो तो विचारवा लाग्यो के, "अहो! आ पुण्यवंत एवा कोण महात्मा ठेके, जे म्हारी विषमय दृष्टिथी पण जस्मरूप न या ? " आम विचार करतो ते संर्प जेटलामा प्रजुना सामुं जूए के तेटलामां तो तेनी दृष्टिनुं सर्व विष शांत था । गयुं. पाठी “हे चम कौशिक सर्प ! तुं शांति कर." आवां प्रजुनां वचन सां- ' नलीने विचार श्रयो के, "अहो! में आवी वाणी को ठेकाणे लांजली अने आयु रूपस को ठेकाणे जोयुं ." अाम विचार करता करतां तेने