________________
श्री महावीरस्वामीचरित्र.
( ३१ ). करता बता कुंपमीमा रहेला प्रभुने कह्युं के, "हे देव ! हे श्रार्य ! पक्षीन पल पोताना स्थाननी रक्षा करे बे तो तमे गायोथी नक्षण कराती पोतानीज कुंपमीने कम नथी रक्षण करता ? " तापसनां श्रावां वचन सांजली दयाना समुरूप प्र ते स्थानने प्रीयकारी मानी चोमासाना पंदर दिवस गया बतां पण पांहोने लइने त्यांथी चाल्या. ते श्रभिग्रहो या प्रमाणे - १ शरीर नपर राग रहित एवा म्हारे श्रप्रीति थाय तेवा स्थानके निवास करवो नहीं; २ निरंतर कायोत्सर्गमा रहेवुः ३ हमेशां मौन धारण करवुं, ४ हाथरूप पात्रमांज जोजन कर; ५ कोइ ग्रहस्थ वंदन करे तो पण तेनो सत्कार करवो नहीं. श्रा प्रमाणे पांच अभिग्रहोने धारण करी प्रभु प्रस्थिनामना गाममां प्राव्या. त्यां ते बीजा मासोए ना कह्या बतां पण शूलपाणियना मंदिरने विषे रह्या. हवे ए गामनुं नाम अस्थिगाम शाथी पमयुं, ते कहे बे.
पूर्व प्रा गामनुं नाम वर्द्धमान हतुं. त्यां वेगवती नामे नदी हती. एनदी मां घणी वेलुं हती. एक दिवस धनदेव नामे सार्थवाद मालश्री नरेलां पांचसें गामांन सहित त्यां आवी चमचो. नदीमां वेलुं बहु होवाथी कोइ गाऊं सामे पार जइ शक्युं नहीं एटले एक जव्य बलदे पांचसे गामान नदीने सामे पार पहोचामयां; परंतु पोते तूटी गयो. बलदने तूटी गयेलो जासी धनदेव सार्थ - वाहतेने आजीविका सहित गामना माणसोने जलावी पोते पोताना नगर तरफ चाल्यो गयो.
हवे पाबल नगरवासी लोकोए उनालानी रुतुमां तेनी घास पाणीथी सेवा करी नहीं; तेी ते बीचारो भूख तरसयी मृत्यु पामीने महाबलवंत शूलपाणी नामे यह थयो अने ते पूर्व जवनुं वैर संभारी क्रोधव मरकी विगेरेना रोगो उत्पन्न करी ते गामना प्राणीजने मारवा लाग्यो. लोकोए तेने बलीदान आपका विगेरेथी संतोष पमाग्यो एटले ते आकाशमां श्रदृश्यपणे रहने देवा लाग्यो के, “ में उत्पन्न करेला रोगश्री मृत्यु पामेला प्राणीजनां aft (anai) बनावेला पीठने विषे एक मंदिर करावो ने तेमां वृषन रुपे म्हारी मूर्ति स्थापो. " लोकोए तेना कहेवा प्रमाणे सघलुं करयुं अने शर्मा नामना ब्राह्मणने त्यां पूजा करवा राख्यो. ए उपरथी ए गामनुं नाम वर्धमान मटीने अस्थिगाम परुयुं वे मञ्जुतो वर्षातुमां निश्चय करीने प्र
.
१
*