________________
(३०) ऋषिमंमलवृत्ति-पूर्वाई. बहु दूर जता रह्या, कारण पशुनने विवकीपणुं क्यांथी दोय ! हवे पेलो गोवालीयो गाममा जश्ने पागे आव्यो त्यारे तेणे वाउमा नहिं देखवाथी प्रन्नुने पूज्यु. “म्हारा वाउमा क्या ?" आम पूवा उतां प्रन्नुए तो उत्तर आप्यो नहिं ते नपरथी “आ ते पुरुष के बीजो!!” एम मनमां विचार करतो तेगोवालीयो आम तेम शोधवा लाग्यो. एवामां पेला वाउमान त्यां आवीने बेग. पठी गावालीयो फरतो फरतो पागे त्यां आवी वाग्मानने जो विचार करवा लाग्यो. “निश्चय आरोज म्हारा वाउमा हरण कस्या हता.” एम धारी कोपथी एक म्होटी शीला नपामी ते गोवालीयो प्रन्नुने मारवा माटे दोमयो. आ वात अवधिज्ञानश्री इंडे जाणी, तेथी ते तत्काल प्रनुनी पासे आवी नपसर्ग । करता एवा गोवालीयाने नक्तिथी निवृत्ति पमामयो. पठी वीर प्रन्नुने नम- : स्कार करीने इंडे कडं. "हे स्वामिन् ! आपने बहु नपसर्गो थवाना बे; माटे हुं। वार वर्ष पर्यंत आपनी पासे रदिश.” प्रनुए कह्यु. “हे इंश ! जे थवानुं होय ते थया विना रहेतुं नथी. वली तीर्थकरो तो परनिश्रायकरीने श्रेष्ट एवा झानने मेलवे ." ज्यारे प्रन्नुए आवी रीते इंश्ने ना कही त्यारे तो तेणे पोतानी मासीना पुत्र सिदार्थ नामना व्यंतरने प्रनुनी पासे रक्षण करवाने मुकी पोते स्वर्गे गयो.
पठी बीजे दिवसे सवारे श्री महावीर स्वामी कुल्लाग नामना सनिवेसे . गया. त्यां बहुल नामना ब्राह्मणे तेमने बध्ना पारणे खीर वहोरावी. प्रनुए त्यांज ते ग्रहस्थाना पात्रमा पारगुं कर. ते एम देखामवाने माटे के, म्हारे सुपात्र साधुनने धर्मोपदेश करवो, पठी देवतानए “अहोदान ! अहोदान !! एम कहेता कहेता ते ब्राह्मणना घरने विषे सामावार क्रोम सोनयानी वृष्टि करी. पठी प्रन्नु मोराग नामना सनिवेश प्रत्ये समवसस्या. त्यां को तेमना पितानो मित्र दूजंतक नामनो कुलपति रहेतो हतो. तेणे प्रन्नुने वंदन करी अत्यंत हर्पित थइ अने तेमने रहेवा माटे स्थान प्राप्यु; परंतु प्रत्तु तो त्यां . एकज रात्री रहीने बीजे विहार करी गया. केटलाक दिवस पठी पहेला चोमासाना चार मास निवास करवाने माटे प्रन्नु पाग त्यांज आव्या अनेकुलपतिए श्रापेली एक कुंपमीमां रह्या. को वखते केटलीक गायो घास नहिं मलवाने लीधे कुंपमीना घासने खावा लागी. ते जोश तापसे गायोने निवारण
लवाने लीक कुपनीमा रह्या.
कोपाग त्यांज श्राव्या