________________
( ५३४ )
ऋषिमंगलवृत्ति - पूर्वाई.
विषेति तात्विकी भक्ति हती !!! पढी रावणे श्री शांतिनाथ प्रजुनी स्तुति करीने पोताना सुनटोनी पांसे नगरीमां पट्टह वगमाच्यो के, " हे नगरवासी जनो ! तमे आजी आठ दिवस पर्यंत उत्तम रीते श्री जिनेश्वर प्रभुनुं जन करवामां ने व्यानमां तत्पर थान. जे कोइ या म्हारी आज्ञाने निष्फ ल करशे ते चोरतुल्य शिक्षाने पात्र थशे. " ग्राम पट्टद वगरुावीने रावण विद्यानुं आराधन करवा तत्पर थयो.
""
हवे रावल विद्यानुं साधन करवा वेगे बे, ते वात सुग्रीव विगेरे सुनटोएजाणी; तेी तेम श्री रामने कह्युं के, " हे नाथ ! हवणां रावण महा ध्यानमां लीन थइ गयो बे, माटे आप जेम योग्य होय तेम करो. सुग्रीव विगेरे सुनोनां आवां वचन सांजली रामे हलिने उत्तर थप्यो के, “हुं क्यारे पण दंग करनारो नथी. वली आयुधने त्याग कर। जिनमंदिरमां रहेला, ध्यानमां तत्पर अने शांत एवा रावणने जो हुं लंकापुरीनो जंग करी पीमा करूं तो पृथ्वीमां वीर पुरुषोना मध्ये म्हारी उत्तम प्रतिष्ठा शी ?” पढी जेम प्रचम वायु म्होटा पर्वतने दोन पमावा तैयार थाय एम महा पराक्रमवंत एवा अंगद विगेरे सुनटो रावणने कोन पमानवा दोमचा. तेनए विविध प्र कारना नृपसर्ग कस्या, परंतु तेथी रावण जरा पण दोन पाम्यो नहि. वली टंकार शब्द अने हाहहासश्री परा ते जरा जय पाम्यो नहि. ग्राम कोन र-हित अने निर्भय एवा रावणने जोइ अंगद विगेरे सुनटो फरी तेनी पासे आवीने कवा लाग्या के, " हे राक्षस ! तें रामना जयश्री या पाखंग श्यो प्रारं यो ? जो हारुं प्रतुल वल होय तो युद्ध कर." यावी रीते कोन पमामघो तो पण रावण तेनां वचनने सांगतो नहोतो; तेथी तेनए कठोर वचन कदेवा सांख्या के, " हे दशकंठ ! त्हारी परोकमांज राम, सीताने पावा ल गया मे पण द्वारा भुवनमां पेसीने बहु विलाप करती एवी न्हा प्रिया मंदोदरीनुं हरण करीए बीए, माटे हवे तुं तेनुं रक्षण कर रक्षण कर. एकाग्र चित्तवालो ने स्थिर ध्यानवालो रावण आवी रीते पोतानो तिरस्कार करता एवा अंगद विगेरे सुनटोने गणकारतो नहोतो; तेथी शीघ्र आसुरी वि द्या प्रगट धड़ के, जेना प्रभावी सर्वे कपीयो तत्काल नासी गया. पठी "हुं ममन्न ग्रह बुं! प्रसन्न यइ हुँ !! तुं व्दारा शत्रुचना घातादिष्ट अर्थरूप वरदान -
"