Rushimandal Vrutti Purvarddha

SR No.: 010819
Original Sutra Author: N/A
Author: Shubhvarddhansuri, Harishankar Kalidas Shastri
Publisher: Jain Vidyashala Ahmedabad
Publication Year: 1901
Total Pages: 487
Language: Hindi, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari
File Size: 37 MB

Page 116

श्री शांतिनाथ चरित्र.
दंती. कोइ वखते वसंत समयमां सार्थपति पुत्र दत्त पोतानी प्रजंकरा प्रियानी साथे बगीचामां क्रमा करतो हतो. एवामां नलिनकेतु ते सुंदर रूपवाली स्त्रीने जोइ कामदेवथी मोह पाम्यो; तेथी तेथे राज्य अने यौवनना गर्वश्री पोताना कुलशीलने लागता कलंकने नहि गाकारता ते स्त्रीनुं हरण करयुं. पबी ते राजकुमार प्रकराने घरमा राखी तेनी साथे विषयसुख जोगववा लाग्यो अने दत्त ते स्त्रीना वियोगी पीमा पामवा लाग्यो. पी कोइ वखते दत्त तेज बगीचामां गयो तो त्यां ते जेमने तेज वखते केवलज्ञान उत्पन्न थवाने लीधे देवतान जेमनो केवल महोत्सव करता हता एवा कोई मुनिने दीग, दत्त ते मुनिने वंदना करीने तेमनी गल वेगे अने तेमनी धर्मदेशनाथी प्रतिबोध पाम्यो. पीते दानादि धर्मकार्य करीने मृत्यु पाम्यो अने वैताढ्य पर्वत पर सुक विजयने विषे विद्याधरपति मदैविक्रमना अजितसेन नामना पुत्रपणे नृत्पन्न थयो. त्यां तेने कमला नामनी स्त्री इती.
(2010)
हवे नलिनकेतु पितानुं राज्य पामी मनंकरानी साथे गृहस्थावास जोगवतो तो. एवामां एक दिवस ते पोताना महेलना सातमे माले गयो तो त्यां ते आकाशमां पांच वर्णनां वादलां दीगं. वली तेना जोतां जोतामां ते वांद - aid in are in खं य अदृश्य श्रइ गयां. ते जोइ जेने संवेग प्राप्त raat aaaaaतु विचार करवा लाग्यो के, "अहो ! आ वादलानी पेठे संसारनी यादि सर्व वस्तु अनित्य देखाय डे. वली अज्ञानथी मूढ एवा में क्षणमात्रना सुखने माटे परस्त्रीनुं दरण करी बहु पाप बांध्युं बे, माटे चारित्र लइ तप नियम रूप जलथी पापने धोइ नांखीने हुं निर्मल थानं." आ प्रमाणे विचार क ते पुत्रने राज्य सोंपीने क्षेमंकर प्रजुनी पासे चारित्र लीधुं. अनुक्रमे शुद्ध चारित्र पालवाथी केवलज्ञान मेलवीने कर्मना मेलने धोइ नाखी ते पवित्र बुद्धिवालो नलिन केतु मोक्ष पाम्यो. प्रजंकरा पण सुत्रता नामनी साध्वी पासे चांदायण नामनुं पवित्र तप करी अने अनुक्रमे आयुष्यनो कय प्रये मृत्यु पामीने या त्हारी शांतिमती नामनी पुत्री थइ बे. श्री अजितसेन वि द्यावर दारी पुत्रीनो पूर्व जवनो पति बे. पूर्व जवना स्नेदथी मोद पामेलो हारी पुत्रीने विद्या साधती जो आकाशमां लइ गयो हतो. हे पवनवेग ! हे शांतिमती ! तमे बने जया एना नपर निरर्थक कोप न करो. "वज्रा