________________
आचा० ।। १०९६ ॥
ते भिक्षु कोइ पण रूपो जुए, तो पण तेवां रूपो वोले नहि, जेमके कोइने गंडमाळनो रोग थयो होय गंडीपद (गुमडांवाळा) तथा कोढीया अथवा पूर्वे बताव्या प्रमाणे १६ रोगवाळाने ते रोगवाळो कही चीडाववो नहि, ते छेवटे मधु मेही सुधी छे. आ रोगीओ सिवाय कोइने पाछळथी अंगमां खोड आवी होय, हाथ छेदायेलो होय, तेम पग नाक कान होठ विगेरे छेदायला होय, तथा काणो होय कुंट होय, तेवाने तेवा शब्दोए बोलाववाथी तेओ कोपायमान थाय छे, माटे तेवाने तेवां वचनथी बोलावको नहि, तेवाने जरुर पडतां केवी रीते बोलावावा ते कहे छे, ते भिक्षु कदाच गंडीपद विगेरे व्याधिवाळा माणसने जुए, अने तेने बोलाववो होय, तो तेनो कोइपण सारो गुण जोइने तेने उद्देशीने हे ओजस्वी ! हे तेजस्त्री ! इत्यादि आमंत्रणे बोलायचो. आ संबंधमां कृष्णावासुदेवनुं दृष्टांत छे.
एक सडेलो कुतरो राजमार्गमां पडेलो तेनी दुर्गंधथी कृष्णना माणसो आठे रस्ते उतर्या, पण कृष्णे पोते तेज रस्ते जइ तेनी दुर्गंधीनी उपेक्षा करी फक्त तेना मोढामां सुंदर दांतनी श्रेणी जोइ तेनी प्रशंशा करी, तेज प्रमाणे साधुए तेवा रोगामांथी कोइपण गुण शोधी तेने बोलाववो, एटले पराक्रमी तेजस्वी वक्ता यशस्वी सुरूप मनोहर रमणीय देखवा योग्य अथवा तेवो जे गुण होय, तेने उद्देशीने बोलाववो, के तेनाथी ते नाखुश न थाय.
तथा मुनिए कोट किल्ला घर विगेरे जोड़ने एम न कहेनुं के आ रुडा बनावेला छे, खुब बनाव्या छे, फायदाकारक छे, अथवा | तमारे आवा करवा लायक छे, एवा प्रकारनी बीजी पण अधिकरणने अनुमोदनारी सावध भाषा बोलवी नहि.
छतां जरुर पढे, तो कहें, के महा आरंभथी आ करेल छे, तथा बहु महेनते करेल छे, तथा मासाद विगेरे रमणिक देखावा ।
सूत्रमू
॥१०१६
