________________
आचा०
॥९७६॥
आ प्रतिमा-धारी साधु ज्यां उतयों होय, त्यां पत्थरनी शिला अथवा लाकडानुं सुवा योग्य पाटीडं विगेरे मळे अने गृहस्थ पासे याचतां मळे तो वापरतुं, नहि तो उत्कटुक' अथवा पलांठी वारीने रात पूरी करवी.
.. इच्छेया णं चउण्हं परिमाणं अन्नयरं पडिनं पडिवज्जमाणे तं चैव जाव अन्नोऽन्नसमाहीए एवं च णं विहरति । (सू० १०३) आ चारे प्रतिमाओमांनी कोइ पण प्रतिमाने स्वीकारनारी साधु होय ते बीजी प्रतिमा स्वीकारनारने निंदे नहि, कारण के ते बधा जिनेश्वरनी आज्ञाने अवलंबीने समाधिथी रहे छे.
से भिक्खू वा० अभिकंखिज्जा संथारंगं पच्चप्पिणित्तए, से जं पुण संथारगं जाणिज्जा सअंडं जाव संसंताणयं तप्प० संथारगं नो पच्चपिणिज्जा | ( सू० १०४ ) हवे संथारो पाछो आपवानी विधि कहे छे. मिक्षु पाछो आपवानो संथारो ज्यारे पाछो आपका चाहे न्यारे तेमां देखे के गरोळी विगेरेनां इंडांथी व्याप्त होय अने पडिलेहण करवा योग्य न होय तो ते पाछु आपे नहि.
से भिक्खू० अभिकंखिज्जा सं० से ० अप्पंडं० तहपगारं० संथारगं पडिलेहिय २५० २ आयात्रिय २ विहुणिय २ 'तओ संजयामेच प्रच्चपि णिज्जा ।। ( सू० १०५ )
पछी ते अमुक वखत पछी जाणे के ते संस्थारमांनुं हुं जीव रहित थयुं छे तेवा संथारानी प्रतिलेखना करीने पुंजीने तडके 'तपावीने सेज साज. जयणाथी झाटकीने गृहस्थने पाछो आपे. वे वसतिमां वसवनी विधि कहे छे,
से भिक्खू वा० समाणे वा समाणे वा गामानुगामं दृइज्जमाणे वा पुव्वामेव पन्नस्स उच्चारपासवण भूमिं पडिले हिज्जा,
सूत्रम् ॥ ९७६ ॥
