________________
आचा०
॥९०२॥
ते भिक्षु आहारने लइने त्यां वीजा श्रमण विगेरे पासे जइने ते आहार तेमने देखाडे, अने वोले के हे आयुष्यमानो ! हे श्रमणो आ आहार विगेरे आपण वधाने गृहस्थे वर्हेच्या विना सामटो आपेल छे, तेथी तमे बधा एकत्र बेसीने खाओ, वापरो आ आ प्रमाणे साधुने बोलतो सांभळीने कोइ श्रमण विगेरे आ प्रमाणे कहे, हे साधो ! तमेज अमने वधाने वर्हेची आपो, तेव्रं साधुए न कर पण कारणे करवु पढे तो आ प्रमाणे करवुं, के पोते वर्हेचतां घणुं उंचु शाक विगेरे पोते न ले, तेम लुखुं पण न ले, पण ते भिक्षु आहारमां मूर्छित थया विना अगृद्धपणे ममता रहित थइने बधाने सरखं वर्हेची आपे, कंइपण दाणो विगेरे सहेज वधारे रहे. (कारण तोळीने आप्युं नथी) तो पण वने त्यांसुधी वधाने सरखं बहेंची आपे, पण ते वर्हेचतां कोइ श्रमण (अन्यदर्शनी ) एम बोले, के वहेंचो नहि, पण आपणे वधा साथै बेसीने जमीए, पीए, तो साथे न जमवु, पण पोताना साधुओ होय, पासत्था विगेरे होय के संभोगिक ( साथे गोचरी करे तेवा ) होय, ते बधाने साथै आलोचना आपीने साथ जमवानी आ विधि छे. एटले पोते वधाने सरखु वहेंची आपे, अने बधा त्यां साथे बेसीने खाय पीए, गया सूत्रमां बहारनं आलोकस्थान निषेध्य, हवे त्यां प्रवेशना प्रतिषेधनी विधि कहे छे.
सेभिक्खू वा से जं पुण जाणिज्जा समणं वा माहणं वा गामपिंडोलगं वा अतिहिं वा पुव्वपविद्धं पेहाए नो ते उवाइकम्म पविसिज्ज वा ओभासिज्ज वा, से तमायाय एगंतमवक्कभिज्जा २ अणावायमसंलोए चिट्टिज्जा, अह पुणे जाणिज्जा पडिसेहिए वा दिन्ने वा, तओ तंमि निर्यात्तिए संजयामेव पविसिज्ज वा ओभासिज्ज वा एयं० सामग्गियं ० ( ० ३०) |२-१-१-५॥ पिण्डैषणायां पञ्चम उद्देशकः ॥
सूत्रम् ॥ ९०२ ॥
