________________
आचा०
सूत्रम् ॥८९३॥
॥८९३॥
. पिंडना अधिकारीज आ कहे छे. " भिक्खागा नामे गे एवमाइंसु-समाणा वा वसमाणा वा गामाणुगामं दूइज्जमाणे खुड्डाए खुलु अयं गामे संनिरुद्धा ए नो महालए से इंता भयंतारो वाहिरगाजि गामाणि भिक्खायरियाए वयह. संति तत्येगइयस्स भिक्खुस्स पुरेसंधुया वा पच्छासंथुया वा परिवसंति, तंजहा-गाहावइ वा गाहावइणीओ वा गाहावइपुत्ता वा गाहावइधुयाओ वा गाहावइसुण्हाओ वा धाइओ वा दासा वा दासीओ वा कम्मकरा वा कम्मकरीओ वा, तहप्पगाराई कुलाई पुरेसंथुयाणिवा पच्छासंथुयाणि वा पुत्वामेव भिक्खायरियाएं अणुपविसिस्सामि, अविय इत्थ लभिस्सामि पिंडं वा लोयं वा खीरं वा दहि वा नवणीय वा धयं वा गुल्लं वा तिलं वा महुँ वा मज्ज वा मंसं वा सक्कृलिं वा वा फाणियं वा पूयं वां सिहिरिणं वा, तं पुनामेवं भुच्चा पच्चि पडिग्गहं च संलिहिय संमजिय तो पच्छा भिक्खूहिं सद्धि गाहा. पविसिस्सामि वा निक्खमिस्सामि वा, माइटाणं संफासे. तं नो एवं करिजा ॥ से तत्थ भिक्खूर्हि सद्धिं कालेण अणुपविसित्ता तत्थियरेयपरेहिं कुलेहिं सामुदाणियं एसियं वेसियं पिंडवायं पडिगाहित्ता आहारं आहारिज्जा, एयं खलु तस्स भिक्खुस्स वा भिक्खूस्स वा भिक्खुणीए वा सामग्गियं० (सू०२४)॥
१-१-४॥ पिण्डैपणायां चतुर्थ उद्देशकः॥ केटलाक साधुओ जे एक स्थळे जंघावळ क्षीण थवाथी एक.जग्याए रवा होय, तथा मासकल्पनो विहारकरनारा कोइ जग्याए मासकल्प रह्या होय ते समये वीजा विहार करनारा परोणा साधु त्यां आवीने उतर्या होय, तेमने पूर्व स्थिर रहेला
