________________
आचा० ॥ ८७९ ॥
जरुर होय तो आहार माटे जाय, ते गृहस्थोनां नाम कहे छे, जेमके गृहस्थोनी भार्या विगेरेने पूर्वे खातां जुए, अथवा मालिकने जुए, तो मालिकने उद्देशीने साधु बोले के हे आयुष्यमति ! हे बेन ! मने जे कंइ भोजन तैयार होय ते आप, आधुं साधु वोले छते कोइ गृहस्थ भोजन विगेरे लावीने आपे, अने त्यां घणो जनसमूह एकठो थवाथी अथवा तेवां वीजां कारण होय तो साधु पोतानी मेळे याचे, अथवा याच्याविना पण गृहस्थ आपे, अने ते मामुक एषणीय अन्न विगेरे जाणे तो ले. साधु
हवे अन्य गामनी चिंता (विचार) ने आश्रयी कहे छे.
से भिक्खू वा २ परं अध्यजोयणमेराए संखडिं नच्चा संखडिपडियाए नो अभिसंधारिज्जा गमणाए || से मिक्खू वा २ पाईणं संखर्डिनच्चा पडीणं गच्छे अणाढायमाणे, पडीणं संखडि नच्चा पाईणं गच्छे अणाढायमाणे, दाहिणं संखडि नच्चा उदीणं गच्छे अणाढायमाणे, उईणं संखर्डि नच्चा दाहिणं गच्छे अणाढायमाणे, जत्थेव सा संखडि सिया, तंजहा - गामंसि वा नगरंसि वा खेडंसि वा कब्बडंसि वा मडवंसि वा पट्टणंसि वा आगरंसि वा दोणमुहंसि वा नेगमंसि वा आसमंसि वा संनिवेसंसि वा जाव रायद्दार्णिसि वा संखठिं संखडिपडियाए नो अभिसंधारिया गमणाए, केवली वूया - आयाणमेयं संखर्डि संखडिपडियाए अभिघारेमाणे आहाकम्मियं वा उद्देसियं वा मीस'जायं वा कीयगडं वा पामिचं वा अच्छि वा अणिसिद्धं वा अभिहर्डवा आहटु दिज्जमाणं भुजिज्जा (मृ० १३) ते भिक्षु वधारेमा वधारे अर्ध योजनसुधी क्षेत्रमां जमणनुं ज्यां रसोडुं होय, त्यां जवानो विचार करे नहि, पण पोताना गाममां अनुक्रमे गोचरी जतां तेधुं जमण होय ते जाणीने शुं करवुं ते कहे छे एटले पूर्वदिशामां जमण जाणे, तो तेथी उलटी
सूत्रम्
॥ ८७९ ॥
