________________
आचा०
समियाए धम्मे अरिएहिं पवेइए ते अणवकंखमाणा अणइवाएमाणा अपरिग्गहेमाणा नो सूत्रम् ॥७५५॥ परिग्गहावंती सवाति चणं लोगंसि निहाय दंडं पाणेहिं पावं कम्मं अकुबमाणे एस महंghar
18॥७५५॥ अंगथे वियाहिए, ओए जुइमस्स खेयन्ने उववायं चवणं च नच्चा (सू० २०७)
अहीं त्रण अवस्थाओ छे. जुवानी मध्यम वय, अने वृद्धावस्था छे, तेमां मध्यम वयवाळो परिपक्व (स्थिर) बुद्धिवाळो होवाथी धर्मने योग्य छे, ते प्रथम बतावे छे, केटलाक मध्यम वयमां बोधपामेला धर्म चरण माटे तैयार थएला ते समुत्थिन जाणवा. जो की युवावस्था के वृद्धावस्थामां दीक्षा लेनारा होय छे, छतां पण, वाहुल्यताथी तथा पाये मध्यम अवस्थामां भोग तथा कुतूहलनी इच्छा
दुर थयेल होवाथी अविघ्नपणे धर्मनो अधिकारी थाय छे. माटे मध्यम वय लीधी छे. IF -केवी रीते बोध पामेला तैयार थया छे ? उ०-कहे छे. अहीं त्रण प्रकारना बोध पामनारा जाणवा. (१) स्वयं बुद्ध
(२) प्रत्येक बुद्ध, (३) बुद्धबोधित. ते त्रणमां अहीं बुद्धबोधितनो अधिकार छे, ते कहे छे. 'मेघावी' ते मर्यादामा रहेल बुद्धिमान साधु पंडितो (तीर्थङ्कर) विगेरेनुं हित ग्रहण करवू, अहित छोडवू, ए वचन प्रथम सांभळीने पछी विचारीने समताने धारण करे.
प्र०-शा माटे ? उ-कारण के समता एटले मध्यस्थपणुं धारीने आर्य तीर्थकर विगेरे ए प्रकर्षथी श्रुति चारित्ररुप धर्म कह्यो छे. अने मध्यम वयमां नेमणे धर्म सांभळीने बोध पामीने चारित्र लेवा तैयार थयेला छे. ते शुं करे ते कहे. छे. तेओ दीक्षा 18 लइने मोक्ष तरफ प्रयाण करी काम भोगोने त्यागी तथा जीवोने दुःख न दइने परिग्रहने धारण न करता विचरे. ( पहेलुं छेल्लुरू
CEBHAGARAAT
