________________
आचा०
॥७०५॥
जणा लूसगा भवंति अदुवा फासा फुसंति ते फासे पुढे वीरो अहियासए, ओए समिय- सूत्रम् दंसणे, दयं लोगस्स जाणित्ता पाईणं पडीणं दाहिणं उदीणं आइक्खे, विभए किट्टे वेयवी, से
18/७०५॥ उटिएसु वा अणुट्टिएसु वा सुस्सूसमाणंसु पवेयए संतिं विरइं उवसमं निवाण सोयं अज्जवियं मद्दवियं लाघवियं अणइवत्तियं सवेसिं पाणाणं सवेमि भूयाणं सव्वेसिं सत्ताणं सव्वेसि
जीवाणं अणुवीइ भिक्खू धम्ममाइक्खिज्जा (सू. १९४)
ते पंडित मेधावी निष्ठित अर्थवाळो वीर साधु सदा सर्वज्ञ प्रणीत उपदेश प्रमाणे वर्तनारो गौरवत्रिकथी अप्रतिवद्ध निर्मम निकिचन निराश एकाकी विहारपणे जीनकल्पी जेवो] गाम गाम विचरतो क्षुद्र तीर्यच नर, देवे करेला उपसर्ग परिसहोथी दुःखना स्पर्शो भोगवतो छतां निर्जरानो अर्थी बनीने सारी रीते सहन करे.
१०-कइ जग्याए तेने तेवा परिसह उपसर्गो दुःख दे ? ते कहे छे. आहार विगेरे माटे घरमा जतां (उंच नीच मध्यम जा-31 तिनां घरो होय माटे बहु वचन सूत्रमा छे) तथा घरोना वचमा जतां तथा (बुद्धि विगेरे गुणोने खाइ जाय ते गाम) गाममां गामा| तरमां तथा कर विनानां नगरोमां अथवा अंतराळे जता थाय छे, तथा ज्या लोकोने रहेवानां स्थान ते जनपद छे, ते अवति ।
उपलवल
"
.
जलाल
