________________
सूत्रम् ॥६९७॥
- जो जत्थ होइ भग्गो, औवास सी परं अविदंतो । गंतु तत्यऽचयंतो, इम पहाणंति घोसेति आचा०
।। __जे ज्यां भांग्यो होय तो ते वीजा अवकाशने न जाणतो अने त्यां जवाने असमर्थ होवाथी पोते पोतानी कुटेवने पण प्रधान । ॥६९७ बतावे छे. (आq कुसाधुनुं वर्तन छे, ते तेनी बेवडी मूर्खता छे.)
-तेओ शामाटे आवा कुशीळनुं समर्थन करता हशे? उ०-सारा माठाना विवेकन जे ज्ञान छे, तेनाथी तेओ भ्रष्ट Hथयेल छे, तथा सम्यक्दनथी दर रही असत (खोटुं) अनुष्ठान करवा वडे पोते नाश पामेला छे, अने 'शंका उत्पन्न करावीने तेओ
बीजाने सारा मार्गथी भ्रष्ट करे छे. बळी बीजा केटलाक पोते बाह्य क्रिया करवा छतां पण (अंदरनी श्रद्धा विना) पोताना आत्मानु। अहित करे छे, ते बतावे छे.
नममाणा वेगे जीवियं विप्परिणामंति पुट्ठा वेगे नियति जीवियस्सेव कारणा, निक्खंतंपि तेसिं दुन्निवतं भवइ, बालवयणिज्जा हु ते नरा पुणो पुणो जाइं पकम्पिति अहे संभवंता विदायमाणा अहमंसीति विउक्कसे उदासीणे फरुसं वयंति पलियं पकथे अदुवा पकथो अतहेहिं तं वा मेहावी जाणिज्जा धम्म ( सू० १९१ )
ते कुसाधुओ आचार्य विगेरेने श्रुत ज्ञान मेळववा माटे द्रव्यथी देखवा मात्र ज्ञान विगेरेना भाव विनय शिवाय नमवा छतां पण, तेओमांना केटलाक अशुभ कर्मना उदयथी संयय जीवितने विराधे छे. अर्थात उत्तम चारित्रथी आत्माने दूर राखे छे. बळी
SAECA-%AE
