________________
आचा०
॥६९९॥
|त्रण वरसना पर्यायवाळाने छे. विगेरे क्रमथी भणावेला चारित्र लीधेला साधुओ होय छे, तेमने उपदेश आपेलो छे के, युग मात्र दृष्टिए जर्बु. काचवा माफक अंगने संकोची राखवां आ प्रमाणे शिखामण आपेला, अने भणावी तैयार करेलां साधुओ होय छे. प्रः — कोणे भणावेला छे. उ:- ते तीर्थंकर गणधर - आचार्य विगेरे महावीर पुरुषोए भणाव्या छे.
प्रः - ते भणावनार केवा छे? उः – ज्ञानीओ छे. कारण के, तेमनो कहेलो उपदेशज असर करे छे. ( माटे, ज्ञानीनुं विशेपण आपल छे.) अने ते शिष्यो बन्ने प्रकारे प्रेक्षा पूर्वकारी छे. तेओ आचार्य पासे रहीने (प्रकर्षथी जणाय ते प्रज्ञान. ) श्रुतज्ञान भणे छे. कारण के, ते श्रुतज्ञानना प्रतापथीज नवो नवो बोध थाय छे, तेथी ते बहु श्रुत वनीने प्रवळ मोहना उदयने लीचे आचा ना सद्उपदेशने उत्कट मदथी दूर करीने उपशम छोडीने दुःखी थाय छे ने उपशम द्रव्य, अने भाव एम वे भेदे छे. द्रव्यथी उपशम ते, कतक नामनी वनस्पति (एक जातनुं बीज आवे छे. ते) तेने चुरीने जो गारावाला पाणीमां नांखेल होय; तो, पाणी गारो नीचे बेसतां निर्मळ थाय छे, भाव उपश्म ते, ज्ञान विगेरेथी ऋण प्रकारनुं छे. (१) ज्ञानवडे जे क्रोध न करे; ते ज्ञानउपशम छे. ते आ प्रमाणे आक्षेपणी विगेरे कोइपण प्रकारनी धर्मकथावडे कोड जीव शांति धारण करे ते, ज्ञानउपशम छे.
(२) शुद्ध शम्यग्दर्शनथी तेवा क्रोधीने शांति पमाडे, जमके — श्रेणिक राजाए जे देवता अश्रद्वावाळो हतो, तेने वोध करीने शांत पमाड्यो. (पोताना दृढ सम्यक्त्वथी ते देवता श्रद्धावाळो थयो ) अथवा आठ दर्शनप्रभाव कोथी कोइ जीव संमती विगेरेथी शांत पामे छे, अने चारित्र - उपशम तो क्रोध विगेरेनो उपशम छे, तेनामां विनयथी नम्रता होय छे.
मां केटला क्षुद्र साधुओ ज्ञानसमुद्रमां अंदरनुं रहस्य न जाणवाथी समुद्रना उपरज डुबकी मारनारा होय छे. तेओ उपर
सूत्रम्
।।६९९ ।।
