________________
आचा०
॥६७१ ॥
प्र० - वचनो वडे केवी रीते आक्रोश करे छे ?
उ – 'पलिये 'ति ते साधुए पोते गृहस्थावस्थामां वणकर विगेरेनुं नीच कृत्य ( धंधो) कर्यो होय तो ते याद करीने तेनी निंदा करे छे, ते आ प्रमाणे - कोलिक ! हे साधु बनेला ! तुं पण मारी सामे वोले छे! अथवा जकार चकार विगेरे शब्दोथी बीजी रीते बोलीने निंदे छे ! ते हवे बतावे छे. – 'अतथ्यैः' तद्दन जुठां कलंकना शब्दोवडे तिरस्कार करे जेमके "तुं चोर छे! तुं परदार लंपट छे, आवां असत्य आळो जे साधुने करवा योग्य नथी तेनो कानमां स्पर्श थतां (साधुने क्रोध चढे) तथा कलंक चडाववा साये हाथ पग छेदवा विगेरेथी [दुख थाय तेवा समये] आ मारा पोताना करेला दुष्ट कृत्योनुं फळ छे एम चितवीने विगेरे अथवा आबुं चितवे.
पंचहिँ ठाणेहिं छउमत्थे उप्पन्ने उवसग्गे सहइ खमइ तितिक्खड़ अहियासेइ, तंजदा - जक्खाइ अयं पुरिसे १, उम्मापत्ते अयं पुरिसे २, दित्तचित्ते अयं पुरिसे ३, मम च णं तब्भवे अणीयाणि कम्माणि उदिन्नाणि भवंति जन्नं एस पुरिसे आउसइ बंधइ तिप्पर पिट्टइ परितावेइ ४, ममं च णं सम्म सहमाणस्स जाव अहियासेमाणस्स एगं तसो कम्मणिज्जग हवइ ५, पंचहि ठाणेहिं | केवली उदिन्ने परीसह उवसग्गे जाव अहियासेज्जा, जाव ममं च णं अहियासेमाणस्स वहवे छउमत्था समणा निग्गंथा उदिन्ने | परिसहोवसग्गे सम्मं सहिस्सति जाव अहियामिस्संति इत्यादि ॥
पांच स्थानमां छद्मस्थ साधुओ उपसर्गाने सहन करे क्षमा राखे क्रोध न करे ह्रदयमां शांति राखे, तेओ विचारे के आ | अपमान करनारो पुरुष यक्षथी वेरायलो छे, आ पुरुष उन्माद पामेलो छे. आ पुरुष अहंकारी छे, मारे ते भवमां वेदवानां कर्म
सूत्रम्
॥६७१॥
