________________
आचा०
॥५९८॥
KARACK
धिक छे मारा ज्ञानने! आं प्रमाणे अमिमानग्रहथी घेरायेलो वचनना ठपका मात्रथी पण गच्छमाथी नीकळी जाय छे, 'अथवा
नीकळ्या पली बीजा साथे क्लेश करवार्थी विटंबना पामे छे अथवा कोइ ओछी बुद्धिवाळा मनुष्ये तेने फुलाव्यो होय के आ उत्तम । कूळमां उत्पन्न थएलो, सुंदर चेहरावाळो, तीक्ष्ण बुद्धिवाळो कोमल वचनवाळो वधां शास्त्र जाणनारो भाग्यशाळी मुखथी सेवा योग्य छे, एवां साचां जूठां वचन सांभळीने उंचे चढावेलो अहंकारी बनीने महान चारित्रमोहथी अथवा संसारना मोहथी मुंझाय छे, अने ते अहंकारथी महामोहे मुंझायेलाने कोइ वचनथी पण जरा ठपको आपे, तो गच्छमांथी नीकळी जतां ओछु भणवाथी गाम गाम विचरतां शुं दःख थाय ते कहे छे, ते ओछ भणेलाने एकला फरतां उपसर्ग संवन्धी पीडा थाय, अथवा जुदा जुदा रोगो संबन्धी पीडा वारंवार थाय ते पीडाओने एकला विचरता साधुने शास्त्रोने न जाणवाथी निरवद्य विधिए दूर करवी मुश्केल छे, केवा साधने मुश्केल छे ? ते कहे छे ते जुदी जुदी रीते आवेली पीडाओ सारी रीते सहेवानो उपाय न जाणवाथी, तथा सारीरीते सहेवानुं फळ न जाणतो होबाथी तेने ते पीडा सहेवी मुश्केल छे, पछी आतंक पीडाथी पीडाइ आकूळ बनेलो एपणाशुद्धिने पण त्यजी दे, पाणीने थत दुःख पण विसरी जाय वाक (वचन) रुप कंटकथी प्रेरायलो अंदर पण क्रोध करीने वळे पण आवी उत्तम भावना न भावे के, आ पीडाओ मारा कर्मना विपाको उदयमां आव्याथी थइ छे पण, वीजो प्राणीतो, तेमां निमित्त मात्र छे. वळी
आत्मद्रोहममर्यादं मूढमुज्झितसत्पथम्। सुतरामनुकम्पेत, नरकाच्चिष्मदिन्धनम् ॥१॥ आत्माने द्रोह करनार जे अमर्यादा छे, ते मूढ माणसने सुमार्गेथी घसडीने नरकनी अग्निरूप-ज्वाळामां इधन तरीके नांखे. (अर्थात् मर्यादा छोडीने बहार नीकळे; ते नरकनों जेवां दुःखो अहीं अने परलोकमां वन्ने जग्याए भोगवे )
