________________
आचा०
॥५७२॥
स्वकृत परिणतानां दुर्नयानां विपाकः । पुनरपि सहनीयोऽन्यत्र ते निर्गुणस्य । स्वयमनुभवतोऽसौ दुःख मोक्षाय सद्यो । भवशतगतिहेतुर्जायतेऽनिच्छतस्ते ॥ १ ॥
पोतानां करेलां दुष्ट कृत्योनो उदयमां आवेलो आ विपाक (फळ) आवेल छे. ते तारे मध्यस्थ रहीने सहन करवो जोइए. ते प्रमाणे विपाक सहन करतां शीघ्र दुःखथी मोक्ष (छुटकारो) थशे. पण जो तुं भोगववामां समता नहीं राखे तो ते विपाक नवा सो भवनो हेतु थशे (चार गतिमां सेंकडो वार जन्म मरण करवां पडशे ) वळी आ औदारिक शरीर घणो काळ सुधी पण रसायण विगेरे अमूल्य औषधोथी पोष्या छतां पण माटीना काचा घडाथी पण निःसारतर (तद्दन नकामुं) वधी रीते हमेशां नाशपामनाएं छे ते बतावे छे, 'भिदुर बम्भ' अथवा पूर्वे अने पछी पण आ औदारिक शरीर हवे पछी कहेवाता धर्मवाळं छे, पोतानी मेळे भेदाय ते मिदुर छे ते धर्मवाळु जे होय, ते भिदुर धर्मवा छे, एटले आ औदारिक शरीरने सारी | रीते पोष्युं होय, तो पण वेदनानो उदय थतां माधुं पेट आंख छाती विगेरे अवयवोमां पोतानी मेळेज भेदन थार्य छे, तथा हाथ पग विगेरे अवयवो पोतानी मेळेज विध्वंस (शून्य) थता होवाथी विध्वंसन धर्मवाळं छे, तथा जेम रात्रीना अंते नक्की सूर्योदय थाय, ते ध्रुव कहेवाय, पण शरीर तेनुं न होवाथी अध्रुव कहेवाय छे, तथा अमच्युत ( नाश न थाय ) अनुत्पन्न ( उत्पन्न न थाय) एवा एक स्थिर स्वभाववालं कूटनी अंदर नित्य रहेलं छे, ते नित्य कहेवाय, पण तेनुं नित्य शरीर न होवार्थी अनित्य छे, तथा तेवा तेवा रूपवडे पाणीनी धारा माफक शाश्वत होय तेषु शरीर न होवाथी अशाश्वत छे, तथा इष्ट अनु
सूत्र
॥५७२
