________________
आचा०
॥ ५६० ॥
उपर मने आनंद थयो छे, (प्रथम भगवाननुं वचन सांभळयुं, तेथी कडवां फळ जाण्यां पछी अनुभन्युं तेथी विश्वास थयो) तेथी हुं कहुं हुं केःपासह एगे रूवेसु गिद्धे परिणिजमाणे, इत्थ फासे पुणो पुणो, आवंती केयावंती लोयंति आरंभजीवो, एएस चेव आरंभजीवी, इत्थवि बाले परिपच्चमाणे रमई पावेहिं कम्मेहिं असरणे सरणंति मन्नमाणे, इहमेगेसिं एगचरिया भवइ, से बहुकोहे बहुमाणे बहुमाए बहुलोभे बहुए बहुडे बहुसढे बहुसंकप्पे आसवसत्ति पलिउच्छन्ने उट्ठियवायं पवयमाणे, मा केइ अदक्खू अन्नायपमायदोसेणं, सययं मूढे धम्मं नाभिजाणइ, अट्टा पया माणव ! कंमकोविया जे अणुवरया अविजाए पलिमुक्खमाहु आवमेव अणुपरियहंति तिबेमि (१४५) | लोकसारे प्रथमोद्देशकः ५-१ ॥
हे एकांत धर्म रक्त मनुष्यो ? तमे देखो ? ( रुपमां बहु वचन लेवाथी आदि शब्दनो अर्थ थाय छे, एटले रुपआदि) के रूप विगेरे इन्द्रियोना रस जे खास कडवां फळ आपनार असार छे, तेमां गृद्ध थयेला अथवा संसारमां पडेला जीवो स्वाद लइने पछी | दुःख भोगववा नरक विगेरे पीडा स्थानमां गयेला छे, ते प्राणीओने जुओ ? ( कोइने नरक उपर विश्वस न होय तो कसाइखानामां पशु पक्षीओने गळे छुरी फरती देखो, के ते पशु पक्षीओ आवी दशामां पडवानुं शुं कारण छे, तथा पशुने मारनारा मरावनारा
*3-03
सूत्रम
॥५६०॥