________________
आचा०
॥५५५॥
भोगवां पढे छे ? उत्तर 'गुरुसे० ' विगेरे तत्खने नहीं जाणनारा ते जीवने सुंदर शब्द विगेरे इच्छवा योग्य काम ( विषयो ) दुःखेकरीने छोडवा योग्य छे ? कारणके, अल्प सत्त्ववाळा जेमणे पुण्यनो समूह पूरो नथी कर्यो; तेओने ते उल्लंघवं दुष्कर छे, तेथी ते कायामां आरंभ करे छे, अने तेथी पाप वंधाय छे, तेथी शुं थाय ते कहे छे, ते संसारी जीवे छ जीवनिकायने दुःख देवाथी तथा अधिक विपयलालसा करवाथी पोते मारे ते आयुष्यनो क्षय ( मरणवश ) ने प्राप्त थाय छे, अने मरेला जीवने जन्म अवश्य थवानो छे, जन्ममां पार्छु मरण थवानुं, ए प्रमाणे जन्म मरणरूप संसारसमुद्रमां उपर आवधुं नीचे जनुं, तेथी जीव छुटतो नथी, पछी बीजुं ते शुं करे छे, ते कहे छे, 'जओ ' विगेरे जेथी ते मृत्युना मध्यमां पडेलो परम पदना उपायो ज्ञान विगेरे रत्नत्रयथी, अथवा | तेनुं कार्य मोक्ष तेथी दूर रहे, अथवा सुखनो अर्थी ते कामने त्यजतो नथी, अने विषय रस न छोडवाथी पाछो मरणना मुखमां. | जाय छे, तेथी जन्म जरा मरण रोग शोकथी घेरायेलो सुखथी दूर रहे छे, ते अधिक विषय रसीयाने मृत्युना मुखमां पडतां शुं | थाय छे ते कहे छे 'नेवसे . ' विगेरे पछी ते विषय सुखना किनारे आवतोज नथी तेनो अभिलाष हृदयमां रहेवाथी काम वासनाने न त्यागवाथी संसारथी दूर नथी थतो, अथवा जेने अधिक विषय आस्वाद छे ते कर्मनी अंदर ले के बहार छे ! उत्तर:- 'णेवसे. ' ते जीवकर्मा मध्यमां भिन्नग्रंथी होवाथी नथीज; कारणके, भविष्यमां तेनां कर्म अवश्य क्षय थशे तेम दूर पण नथी; कारण के कोटी कोटी (कोडा कोडी ) सागरोपममां थोडं ओछु एवी तेनी स्थिति छे, पूर्वे कलां कारणोथी चारित्रनी प्राप्तिमांज ते कर्मनी |अंदर नथी तेम दूर नथी. एम बोलं शक्य छे. चारित्र आत्मामां एकवार फरश्यं होय; तो तेनो मोक्ष थाय छे, अथवा जेणे आ प्राणोनुं लेवारूप कर्म न कर्यु, ने संसारना अन्तर्भूत छे के बहार वर्ते छे ! तेवी शङ्कानुं समाधान करे छे, ते जीव रक्षक साधनां
सूत्रम्
॥५५५॥
