________________
आचा०
॥५०१ ॥
बीजी ते पण सम्यग्दर्शनना तथा ते दर्शन मेळवेला मनुष्योने प्राप्त थएला गुणस्थानोना गुणो बतावे छे. सम्मत्पत्ती सावए य, विरए अनंत कम्मं से ॥ दंसण मोहख्खवए, उवसामंते य उवसंते ॥२२३॥ खवए य खीणमोहे, जीणे अ सेढी भवे असंखीजा । तविवरीओ कालो, संखिजगुणाइ सेढाए ||२२४|| सम्यक्त्वनी उत्पत्ति थतां असंख्येय गुणवाळी श्रेणि थाय छे. ते पाछली अडधी गाथावडे बतावेल छे, ते क्रियाने आश्रयी छे. प्रश्नः - केवी रीते असंख्येय गुणवाळी श्रेणि थाय ?
| ॥५०१॥
उत्तर: – (१) अहीं मिथ्यादृष्टि जो जे थोडं ओछु एवी कोडाकोडी सागरोपमनी स्थितिवाळा ग्रंथिसत्ववाळा छे. तेओ कर्म | निर्जराने आश्रयी समान छे, (२) अने धर्म पूछवानी उत्पन्न थएली संज्ञावाळा पूर्वे कलाओथी असंख्येय गुण निर्जरावाळां छे.. (३) त्यारपछी पूछवानी इच्छावाळा वनी साधु समीपे जवानी इच्छावाळो असंख्येय गुणे उत्तम जाणवो (४) त्यार पछी गुरुने पूछतां (५) धर्म स्वीकारवानी इच्छा थतां (६) त्यारपछी धर्मक्रिया करतां जे निर्जरा थाय तेना करतां पण प्रथम धर्मक्रिया करनाराने वधारे निर्जरा थाय ते असंख्येय गुणी जाणवी, एटलेसुधी सम्यक्त्वनी उत्पत्तिनुं वर्णन कर्यु.
त्यार पछी श्रावकत्रत (देशविरति ) स्वीकरतो तथा स्वीकारेलो विगेरे उत्तरोत्तर गुण पामेलाने असंख्येयगुणी निर्जरा जाणवी, ए प्रमाणे सर्वविरतिमां पण जाणवुं.
नाथी पण पूर्वे सर्व विरति लीघेलानी असंख्येय गुणी निर्जरा जाणवी, मूळमां "अगंतकम्मं से” छे, तेनो अर्थ अनंतानुबंधी
सूत्रम्
